Doorheen deze blog kan je enkele ‘rode draden’ terugvinden. ‘Blauw’ is er zo eentje, want dat is nu eenmaal de kleur van mijn uniform, maar -toevallig of niet- ook mijn lievelingskleur. ‘Patroontesten’ is er ook zo eentje, want dat doe ik heel graag. Maar wat om de zoveel tijd ook wel eens terugkomt, is ‘kant’. De Girls in Uniform gebruiken niet enkel kant voor lingerie, maar we grijpen ook met plezier terug naar kant voor kledij, als accentje of voor een volledig kledingstuk.

Een mooi kantje geeft een chique en gekleed extraatje aan je outfit. Het is een feestelijke stof en je kan de geschulpte rand van de stof gebruiken om je kledingstuk extra mooi af te werken. Wist je trouwens dat kant een typisch Europees modeverschijnsel is? Dat zullen ze in Engeland ook opgemerkt hebben, want bij Minerva vond ik kant in alle mogelijk kleuren en vormen. Ik koos voor de Minerva Core Range Corded Lace Fabric omwille van de mooie kleuren en de prachtige bloemen erin verwerkt. Ik bestelde een metertje, zonder eigenlijk te weten wat ik ermee zou doen.

Eens het kant in huis vond ik het een beetje hard op de huid. Het Minerva kant is niet rekbaar, dus lingerie viel meteen af. Een feestelijk vestje was wél nog een optie. Voor het Airforce Galabal maakte ik twee jaar geleden al eens een bolero. Dat was zeker voor herhaling vatbaar. Ik haalde mijn doos kooppatronen boven en viste het Simplicity 2442 patroon eruit. Het is een patroon voor een galajurk met bijpassende bolero. Dat gevoerde vestje zou ik maken!

Mijn eerste bolero leerde mij dat er toch een aantal aanpassingen nodig waren. Zo maakte ik deze keer een maatje kleiner en nam ik de midden-achter naad van de rug bovenaan een centimeter in. Op die manier sluit het vestje beter aan op mijn lichaamsvormen. Ik maakte het jasje ook vijf centimeter langer. De voering knipte ik langs alle kanten met minder naadwaarde, zodat ze niet naar buiten komt piepen. Het niet-gevoerde 3/4 mouwtje besloot ik op de schulprand van de kant te leggen, een heel feestelijke en elegante afwerking.

Net toen het einde in zicht was, maakte ik een capitale fout. Bij het overlocken van de naad lag de stof van de mouwkop ongezien dubbel geplooid, iets waar ik meestal heel goed op let, maar wat aan mijn aandacht was ontsnapt. Toen ik de fout opmerkte en de overlocknaad losmaakte, bleek er een gapend gat in de mouwkop te zitten. Heb je mij tot bij jou horen vloeken? Het zou mij niets verbazen!

Met een metertje kant kom je niet zo ver, dus een nieuwe 3/4 mouw knippen lukte me niet. Het gat repareren zag ik mij ook niet tot een goed einde brengen. Gelukkig had ik nog nét genoeg kant om twee korte mouwtjes te knippen. Oef. Twee mouwen teruit, twee nieuwe mouwtjes erin. Een geluk bij een ongeluk, want eigenlijk vind ik deze versie met korte mouwen leuker dan de versie met 3/4 mouwen. Voor de warmte maakte het ook geen enkel verschil…

De voering is een restje van een bloes die de blog nog niet haalde. Dat maken we hopelijk snel in orde. De ecru stof kocht ik bij Toverstof. Je vindt ze onder de naam ‘Papillon‘ in verschillende leuke kleurtjes. Een heerlijk blousestofje voor een klein prijsje. Ook perfect bruikbaar als voering, want de stof kreukt zo goed als niet.

Eigenlijk wilde ik een leuk vestje om op mijn talloze jurken te dragen, maar aan het einde van de rit vind ik de bolero veel leuker op een eenvoudig topje en een broek. Of hoe een idee gaandeweg toch iets anders kan worden… Voor de foto’s droeg ik een zomerse Bel’Etoile broek, mijn gehackte Nia. Op het eerste gezicht een eenvoudige losse broek, maar in combinatie met mijn nieuwe vestje een feestelijke outfit.

Tot snel,
Lieve