Patronen die mij goed passen, maak ik meestal wel enkele keren. Het leuke is dat je zelf dingen kan aanpassen en met de juiste stoffenkeuze kom je toch telkens weer tot een ander resultaat. Zo ook met het geritste vestje uit Burda Easy 02/20.

Een robuste sweaterstof met superzachte binnenkant van Minerva leende zich perfect voor een derde exemplaar van het jasje. De stof is wat donker voor mijn bleke huid, dus wilde ik graag een sweater die niet helemaal tot aan mijn gezicht komt. Dus geen hoog gesloten hals, maar liever een V. Het voordeel van een geritste sweater is dat je die rits kan openen zo ver je zelf wil. Op koude dagen doe ik hem gewoon helemaal dicht en lijk ik maar wat bleker.

Ik maakte het jasje eerder al twee keer en telkens deed ik kleine aanpassingen. Zo tekende ik het lijf vijf centimeter langer omdat ik niet graag een blote rug heb. Ik versmalde de zijkanten een heel klein beetje en haalde een centimeter af van de schouder. Bij een vorige versie maakte ik de kraag hoger, zodat ik ze dubbel kon plooien als ze dicht was, maar dat maakte ik opnieuw ongedaan.

Normaal gezien is de rits nauwelijks zichtbaar, omdat de stof erover geplooid wordt. Deze keer wilde ik een zichtbare rits. Ik haalde de naadwaarde weg van de middenvoor naad en naaide de rits er gewoon in. De zakjes in de voorste naad liet ik deze keer opnieuw weg. Bij mijn tweede truitje had ik die erin genaaid, maar ze zijn zo klein dat ze eigenlijk nutteloos zijn. Daar moet ik dus nog eens iets op vinden…

Door al die aanpassingen werd het vestje dan wel de derde uit de reeks, maar toch weer helemaal anders dan de twee voorgaande. Bij een volgend exemplaar zou ik nog wat verder willen gaan met mijn hack. Het lijkt mij leuk om dit vestje te maken zonder rits. Ik ben er nog niet volledig uit hoe ik dat zal doen. Misschien met een kort ritsje ter hoogte van de kraag, of met een grotere halsopening en een andere kraag… Wat denk jij?

Tot snel,
Lieve