Summer safari in een zebraprintje

Tijdens de warme zomermaanden kan een leuk shortje niet ontbreken in mijn garderobe. Toch maak ik niet zo vaak shorts. Het is bijna onmogelijk het juiste model naar mijn zin te vinden. Dus besloot ik een tijdje geleden aan de slag te gaan met het bijna-juiste patroon…

In Ottobre Design 02/2017 vond ik de Summer Safari short. Ik hou van de look and feel, maar niet van de elastiek in de taille achteraan. Verder paste alles in het plaatje dat ik voor ogen had, dus besloot ik dit patroon als basis te gebruiken voor een pattern hack.

Aan de hand van andere, goed passende broeken, probeerde ik op goed geluk het patroon aan te passen zodat de short een stevige tailleband heeft en een echte gulp-met-rits-en-knoop. Patroontekenen is voorlopig nog een grote onbekende voor mij, maar ik durf wel al wat experimenteren en soms lukt het ook… Wat volgde was een stappenplan van tekenen, hertekenen, testen en hertesten.

Lees verder “Summer safari in een zebraprintje”

Een hoopvol cadeautje

In deze onzekere tijden, waar social distancing de norm geworden is, vind ik het meer dan ooit belangrijk dat je mensen op een andere manier een hart onder de riem kan steken. Onvoorstelbaar, dat vrouwen overal ter wereld nu een kind op de wereld zetten, maar geen babybezoek krijgen. Geen enthousiaste oma’s die holderdebolder verliefd worden op hun kleinkind, geen vrienden of neefje die over de rand van de wieg komen loeren…

© Lieve Deduytschaever 200305 03

Een van mijn collega’s werd voor het eerst oma. De laatste weken van de zwangerschap mocht ze niet meer op bezoek bij haar dochter en ook na de bevalling was bezoek niet toegestaan. Dat weegt heel zwaar voor haar.

© Lieve Deduytschaever 200305 11

Lees verder “Een hoopvol cadeautje”

Run baby, run baby, run baby, run baby, run…

Bij het schrijven van de tekst bleef dit liedje in mijn hoofd spoken. De titel van de post was dan ook snel gekozen. Perfect voor mijn tweede loopoutfit in deze sportmaand.

© Moors M - IMG_7379

Op het Stoffen Spektakel kocht ik een dunne, soepele, glanzende grijze lycra. De bedoeling was deze samen met de zwarte en de blauwe in een outfit te verwerken. Mijn plan viel in duigen en ineens zat ik met anderhalve meter grijze lycra, waarmee ik eigenlijk niets kon doen.

© Moors M - 6U6A6040

Bij het naaien is Pinterest steeds een bron van inspiratie. Op zoek naar leuke sportitems vond ik een patroontje van een running belt, waarvoor de lycra perfect kon dienen. Ik kocht bij Toverstof blauwe fold-over elastiek en bij De Stoffenknop een bijpassende blauwe tricot. De rits vond ik in mijn voorraadkast. Op een luie Paaszondag werd het project realiteit.

© Moors M - IMG_7423

De sportriem is elastisch en kan ik makkelijk over mijn heupen trekken. Toch sluit hij perfect aan rond mijn middel, zodat hij niet afzakt of naar boven kruipt. Het zakje op de rug biedt voldoende plaats voor mijn smartphone en huissleutel, en hindert mij niet bij het lopen. Zelfs mijn sportieve schoonvader vond het interessant en bestelde meteen een zwarte versie.

© Moors M - IMG_7420

Maar… nu had ik zo’n mooie sportriem… die nérgens bij paste. Zo kunnen we ook niet buiten komen hé! Gelukkig had ik meer dan genoeg lycra en wilde ik de Stream legging nog wel eens opnieuw maken met extra schuine lijnen en mooie hoeken. Ook van de blauwe tricot had ik nog voldoende. Zo gezegd, zo gedaan.

© Moors M - IMG_7407

Een legging en een riem maken nog geen outfit, dus brak ik mijn hoofd over een origineel bijpassend bovenstuk. De Harriets van Margot en Tatiana gaven mij inspiratie voor een leuke top.

© Moors M - IMG_7426

Ik hertekende het patroon van het lijfje zodat het wat langer werd, iets breder naar onder toe, en zorgde dat broek, running belt en top samen passen dankzij een blauw beleg aan de hals.

© Moors M - IMG_7381

Het idee vond ik leuk, maar alweer ging het mis in de uitvoering. De dunne lycra trekt tegen op plaatsen waar ik het niet verwachtte, zoals aan de mouwtjes en aan de naad middenvoor. Zelfs mijn stoomstrijkijzer kan die problemen niet oplossen. De top verhuisde meteen na de fotoshoot naar de kledingcontainer voor het goede doel.

© Moors M - IMG_7390

Ik moet dus op zoek naar een ander bovenstuk voor de broek, maar dat is voor een andere keer… Deze poging gaf mij wél zin om zelf eens zo’n mooie Harriet jurk te maken.

© Moors M - 6U6A6039

Tot snel,
Lieve

Run, Lieve, run!

Lopen… eens ik op gang ben geniet ik van elke stap. Jammer genoeg zijn er tal van redenen waardoor ik soms tijdelijk niet kan lopen, en ik dus telkens opnieuw mijn conditie moet opbouwen.

© Moors M - 6U6A6082.jpg

Door mijn burn-out van vorig jaar staat de conditie op een laag pitje. Hoog tijd dus om er weer eens werk van te maken! En wat werkt er meer motiverend dan een nieuwe outfit… Niets toch?

© Moors M - IMG_7549.jpg

Met het oog op onze sportmaand ging ik tijdens het Stoffen Spektakel op zoek naar mooie lycra voor een loopoutfit. Margot had hetzelfde doel en koos heel kleurrijke stofjes. Ik ging voor sobere kleuren: blauw, zwart en grijs. De bedoeling was die kleuren te combineren in top en broek. Eens ik aan het patroon begon te tekenen bleek ik echter net te weinig blauwe stof te hebben om mijn plan uit te voeren.

© Moors M - IMG_7604

Sportlycra… weinig stoffenwinkels bieden het aanen als ze het verkopen, zijn het meestal schreeuwerige kleurenwaar ik geen boodschap aan heb. Bij Toverstof vond ik echter een leuk sportstofje, net kleurrijk genoeg. In combinatie met de zwarte lycra is het helemaal mooi.

© Moors M - IMG_7570.jpg

Over de top moest ik niet lang nadenken. Een van de eerste naaisels op onze blog was de Fjara tanktop van Pienkel. Het sportieve model staat mij goed (al zeg ik het zelf 😉) en zit heerlijk. Alleen bleek de sportstof niet op dezelfde manier te reageren als het tricootje waar ik mijn eerste versie mee maakte.

© Moors M - IMG_7584.jpg

Ik nam de top wat in aan de zijkanten en legde ook figuurnaden in de rug om stofoverschot weg te werken. Vreemd, hoe verschillende stoffen toch telkens weer een ander resultaat geven.

Voor de broek koos ik de Stream Legging uit Ottobre 2/2017#9. Aangezien ik de kleuren van de top terug wilde laten komen in de broek, besloot ik schuine lijnen te trekken op voor- en achterbeen en die op een punt bij elkaar te laten komen.

© Moors M - 6U6A6086.jpg

Op papier een goed idee, alleen is het resultaat niet zoals ik het in gedachten had. De lijnen hadden wat schuiner moeten zijn om de punten mooi te laten uitkomen. Tja, dat is dan voor een volgende versie!

© Moors M - IMG_7566.jpg

Op de tabel viel ik net tussen twee maten in. Ik koos de kleinste: een legging mag mooi aansluiten en de stof is heel rekbaar. Enkel aan mijn onderbenen moest ik nog wat innemen, voor de rest paste de broek perfect. Dat gebeurt zelden of nooit, dus ik ben heel blij!

© Moors M - IMG_7563.jpg

Met de rest van de sportstof maakte ik een tweede, wat lossere top, perfect voor een aerobicsles of zelfs als casual bloesje op een zwarte jeans.

© Moors M - IMG_7643.jpg

Het patroontje maakte ik twee jaar geleden al eens in een chiquer stofje en kreeg ik ooit bij Mertens als extraatje bij aankoop.

© Moors M - IMG_7639.jpg

Ik naaide een rolzoompje in de mouwen, legde plooien in de hals achteraan om deze wat minder wijd te maken, en voegde een boord van zes centimeter toe onderaan, zodat ik zeker geen blote rug heb bij het bewegen.

Qua motivatie kunnen deze outfits tellen. Nu nog de moed vinden om die eerste stappen opnieuw te zetten…

© Moors M - IMG_7650

Tot snel,
Lieve

PS: Voor deze sportmaand ging mijn ventje op fotoshoot met twee Girls… Wie die tweede is? Een beetje geduld, dat zie je later deze maand op de blog.
Niet te onderschatten, de tijd die ook mijn Man in Uniform in onze blog steekt.
Schatje, je bent er een uit de duizend! Dankjewel
😘

Pyjama’s onder de kerstboom

Mijn neefjes zijn tegenwoordig bereikbaar via Ipod en GSM. Superhandig, want nu moet ik niet elke vraag via mijn zus overmaken aan de jongens. Het was dus de eerste keer dat ik hen rechtstreeks vroeg wat ze wilden voor Kerst: “Wil je graag een zelfgemaakte pyjama, of een ander cadeautje?” Bijna in koor kwamen twee berichtjes binnen: “Een pyjama!” Tja, of ik kies anders zo’n foute cadeautjes, of ze vonden hun onesies écht wel leuk…

Tante Lieve was dolgelukkig met hun antwoord. Zowel van Lou zijn onesie, als van die van Wolf, had ik nog een restje stof liggen. Ik trok naar de Stoffenknop om bijpassende tricot te halen, en ging op zoek naar een leuk patroontje in mijn uitgebreide tijdschriftencollectie. Het bovenstuk spotte ik al snel, maar nergens vond ik een leuke broek, laat staan een volledige pyjama.

2vesten

Liesbet kwam te hulp gesneld met een ideetje. Zonder zijzakken leek de Juggler sweaterbroek uit Ottobre Kids herfst 4/2015 ons ideaal. De combinatie met het Thor T-shirt uit La Maison Victor maart-april 2016 werkte perfect.

2 broeken

Mijn zus nam de jongens hun maten, maar raadde mij toch aan een maatje groter te maken. Blijkbaar groeien Wolf en Lou momenteel nogal snel. En ja, ik zou graag hebben dat ze de pyjama’s nog een paar maand kunnen dragen. Altijd spannend toch, naaien voor iemand die niet in de buurt is om af en toe te passen.

lou pjPJ WolfIk ben blij met het resultaat en hopelijk hebben de jongens er veel plezier aan.

Tot snel,
Lieve

PS: Kledij op foto krijgen zonder model in de buurt… het was een nieuwe uitdaging voor mij en Michael.

Mister Sandmans little brother

Een paar maand geleden maakte ik een leuke jumpsuit voor mijn petekind Wolf. Op dat moment had ik ook aan zijn broer Lou beloofd er eentje te maken, maar ik vond niet meteen een geschikt patroon-met-kap, en aan het einde van een maandenlange en schier eindeloze zoektocht besloot ik gewoon nog eens hetzelfde model boven te halen: de Sandman Jumpsuit uit Ottobre Kids 6/2015. Lou groeit als kool, en ik kon zelfs dezelfde maat maken. Minder voorbereiding, daar hou ik van!

Met een kennersoog koos Lou een prachtige tricot uit op de website van Droomstoffen. Toch duurde het alweer een tijdje voor tante-lief aan de slag ging. De reden? Die goede oude drempelvrees. Want de polosluiting in de onesie is de eerste stap in het proces, en laat ik daar net niet zo geroutineerd in zijn. Ik wachtte dus tot het allerlaatste moment om eraan te beginnen.

©Lieve Deduytschaever 171025 21In de herfstvakantie gingen de broers namelijk op reis met oma en opa, en Wolf nam zijn onesie mee. Dan kon ik zijn broer toch niet in de kou laten staan?

©Lieve Deduytschaever 171025 16©Lieve Deduytschaever 171025 20

Deze keer ging alles gelukkig relatief vlot, en twee dagen voor hun vertrek leverde ik de jumpsuit af bij mijn zus thuis. Lou was in de wolken met zijn onesie, en poseerde als een heus ‘fotomodel’ voor mijn lens. Daarna keuvelden we allemaal samen onder het genot van een verse gember-limoenthee over koetjes en kalfjes. Mijn zus had zelfs een cadeautje voor me klaar, als bedanking voor de naaisels. Een bezoekje bij Elke en haar kids is altijd met volle teugen genieten!

©Lieve Deduytschaever 171025 18

Ik ben superfier op mijn neefjes. Wat denk jij, knappe kerels hé?

©Chris Deduytschaever171030© Moors M - 6U6A1401

©Lieve Deduytschaever 171025 13

Tot snel,
Lieve

 

Mister Sandman, bring me a dream

Al naai ik meestal kledij voor mezelf, de laatste tijd durf ik het steeds vaker aan, andere wegen in te slaan. Zo maakte ik al een paar T-shirts voor mijn neefjes, een kruippakje en een broekje voor de jongste van mijn schoonzusje, en tassen voor Margot en mijn mama. Steeds weer sla ik in de stress, want ik ben er tot nu toe nog nooit in geslaagd iets perfects af te geven… en dan ben ik bang, dat de andere partij er niet blij mee zal zijn.

Maar, ondanks die angst, ben ik wel steeds blij als de reacties meevallen. Dus toen onze petekindjes op bezoek kwamen, negen en elf, vroeg ik aan de kleinste of ik een onesie voor hem mocht maken. Aan Wolf dacht ik zelfs niet, want tieners zijn over het algemeen niet zo gek op zelfgemaakte kleren, hoorde ik van mijn schoonzus. Maar nog voor Lou kon reageren, zei de oudste: “Ik heb nog geen onesie”. De boodschap was duidelijk: ik moest op zoek naar een stofje, dat de goedkeuring van Wolf kon wegdragen.

© Lieve Deduytschaever 170614 22

Gelukkig ken ik mijn petekind een beetje, en spotte ik bij Mertens Mercerie al snel een Hilco tricootje, op zijn lijf geschreven. Op zoek dus naar een leuk patroontje. Wolf is lang en gespierd, maar wel erg slank voor zijn leeftijd. De Sandman Jumpsuit uit Ottobre Kids 6/2015 ging tot maatje 146, maar ik verlengde mouwen en broekspijpen met een paar centimeter, en zo zou het -hoopte ik- perfect passen.

Maar oh, wat heb ik gesukkeld bij de eerste stap van het naaiproces… Een polosluiting was totaal nieuw voor mij, en het kostte mij niet minder dan drie proeflapjes, voor ik het aandurfde. Ik kreeg gelukkig een mooie handgetekende stap-voor-stap handleiding van mijn lieve schoonzus (dankjewel Annelies!), en dit filmpje loodste mij verder door het proces heen.

Ook de afwerking van de hals met een bies, was voor mij de eerste keer. Helemaal foutloos is hij dus niet, mijn leuke onesie, maar ik ben toch heel blij met het resultaat, en mijn neefje past er perfect in!

© Moors M - 6U6A1377

© Moors M - 6U6A1400© Moors M - 6U6A1423

Wat vind jij ervan?

Tot snel,
Lieve

PS: Foto’s van het levende model, alweer, van Michael Moors! De andere maakte ik zelf… kwestie van mijn ventje niet constant te ‘misbruiken’ voor onze stoere meidenblog.

Schitterend harembroekje

Al twijfelde ik eerst of het sterrenstofje wel geschikt was voor een jongen, toen mijn schoonzus zei dat ze nooit genoeg broekjes voor mijn neefje Mathias kon hebben, ging het creatieve brein van tante Lieve in overdrive… Op zoek dus naar ottobre_design_kids_fashion_winter_nr_6_2011_seen leuk patroontje. Mathias leerde net kruipen, vertelde mijn schoonzusje, dus “grote knielappen zouden handig zijn”. Harembroekjes met knielappen zijn duidelijk niet zo dik gezaaid, maar de Lumberjack uit Ottobre Kids 6/11 vond ik wel stoer.

Ik vermoed dat een jongen van net geen jaartje oud nog niet met zijn handen in zijn zakken loopt, dus die liet ik weg. De knieplooitjes stikte ik ook niet, dat lijkt mij nogal pijnlijk als je kruipt, dus die knipte ik er, op het patroon, tussenuit. De donkerblauwe boordstof en softshell voor de knielappen en zakjes op de bibs, vond ik bij Veritas.

Dankzij de gulle bijdrage van een paar schenkers (dankjewel, lieve schoenmoeder en schoonzusjes!), kon ik het broekje ook, voor het eerst, perfect afwerken met mijn overlockmachine. Wat een luxe! Al maakt het naaien ook weer net iets spannender… helemaal op mijn gemak ben ik toch nog niet met de overlock….


Meestal naai ik enkel voor mezelf. Ik vind niet dat ik al goed genoeg ben om de kleerkast van anderen te vullen… maar ik moet zeggen: haar blik, toen mijn schoonzus het broekje voor het eerst zag, en de eerste keer dat Mathias het aanhad, die momenten vergeet ik nooit meer! Met dank aan Annelies trouwens, voor de leuke actieshots.

Naaien jullie vooral voor jezelf, of ook wel eens voor anderen? Vinden jullie dat ook zo spannend?

Tot snel,
Lieve

Een broekje met een twist

Ooit al eens een naai-uitdaging aangegaan? Ik wel, met Katrien van Boho Atelier, die me overtuigde om met mijn huidige naaiskills een broek te maken. En neen, niet voor mezelf, maar wel voor mijn grootste miniman. Het besef dat dit nog meer prutswerk met zich meebracht, groeide helaas maar achteraf. Ik ging dus op zoek naar een geschikt patroon met een twist. Ik wilde liever geen klassieke snit en ook geen verstelbare tailleband (grote fout gezien de fijne taille van miniman). Uiteindelijk kwam ik terecht bij een patroon uit Ottobre kids 2014, de casual en smart broek, een skinnybroek met gedraaide pijpen.

Leuk op foto, helaas ben ik absoluut geen krak in het lezen van werkbeschrijvingen, en lag ik dus meermaals met mijn eigen naaisel in de knoop. Vooral de inzet van de rits, de tailleband met lusjes en het correct naaien van het kruis waren een gevecht met naald en draad, dat ik steevast kon winnen doordat Katrien of Susie mij de juiste weg wezen. De achterzakken werden gedubbeld met een ander stofje voor een leuk accentje. Het heeft me bloed zweet en tranen gekost, maar ik heb mijn uitdaging toch volbracht!  Het resultaat ligt voorlopig in de kast, wachtend tot miniman aan gewicht en lengte wint. Intussen ben ik op zoek naar een ander model broek (liefst met verstelbare tailleband).

Heeft er iemand een leuke tip voor mij?

Tot schrijfs,
Tatiana