Brielle – zo mooi uit mijn comfortzone

Al maakte ik wel al een of twee keer een echte jumpsuit voor mezelf, het is altijd een grote gok omdat mijn lichaam niet de standaard verhoudingen heeft. Mijn bovenlichaam is lang en mijn taille zit altijd lager dan het standaard patroon. Daarnaast heb ik een hele lange kruisnaad nodig, want de meeste broeken spannen tussen mijn billen. Tel die twee bij elkaar op, en dan weet je dat een broek-die-aan-een-bovenstuk-hangt, stof geeft voor veel aanpassingen. Dat is de reden dat ik tot nu toe nooit een jumpsuit patroon getest heb. Het ligt té ver uit mijn comfortzone.

Al enkele jaren test ik voor Designer Stitch en meestal zijn die patronen helemaal mijn ding. Ik weet intussen welke standaardaanpassingen ik moet doen om de DS kledij rond mijn lichaam te laten passen als een handschoen. Zo doe ik bijvoorbeeld altijd een ‘sway back’ aanpassing, om het stofoverschot aan mijn holle onderrug weg te halen. Designer Ann heeft graag een actieve testersgroep, dus probeer ik ook aan zoveel mogelijk testen deel te nemen. Maar toen ze een oproep deed voor de Brielle jumpsuit… sloeg de twijfel hard toe.

De juimpsuit is prachtig. Je kan kiezen tussen drie verschillende mouwen (bishop sleeve, flutter mouw en een gewone, aansluitende mouw), twee verschillende beenlengtes (cropped en full), en tussen een wijde of rechte broekspijp. Voor elk wat wils dus, en ik besloot in het diepe te springen.

Lees verder “Brielle – zo mooi uit mijn comfortzone”

The postman never rings twice – and I Love it!

Aangezien ik jou via deze weg wel vaker een blik in mijn privéleven gun, mag je dit gerust weten: ik slaap altijd in een pyjama. Zelfs in de zomer, als het eigenlijk te heet is om iets om het lijf te hebben, dus zeker als het ’s nachts vriest. Toch had ik al een paar jaar lang geen aandacht meer besteed aan mijn slaapgarderobe. Hoog tijd om daar verandering in te brengen!

Een pyjama moet niet té warm zijn, want wij hebben een heerlijk donsdeken. Daarom koos ik voor een leuke viscose-tricot van Minerva. Ik kocht de stof eigenlijk om er een t-shirt met lange mouwen van te maken, en omdat ik mij nu bedacht, had ik te weinig voor de hele pyjama. Gelukkig is de stof driekleurig en gaf de zwarte print mij inspiratie om met effe zwarte tricot (die kocht ik bij Toverstof) te combineren.

Lees verder “The postman never rings twice – and I Love it!”

Mister Sandmans little brother

Een paar maand geleden maakte ik een leuke jumpsuit voor mijn petekind Wolf. Op dat moment had ik ook aan zijn broer Lou beloofd er eentje te maken, maar ik vond niet meteen een geschikt patroon-met-kap, en aan het einde van een maandenlange en schier eindeloze zoektocht besloot ik gewoon nog eens hetzelfde model boven te halen: de Sandman Jumpsuit uit Ottobre Kids 6/2015. Lou groeit als kool, en ik kon zelfs dezelfde maat maken. Minder voorbereiding, daar hou ik van!

Met een kennersoog koos Lou een prachtige tricot uit op de website van Droomstoffen. Toch duurde het alweer een tijdje voor tante-lief aan de slag ging. De reden? Die goede oude drempelvrees. Want de polosluiting in de onesie is de eerste stap in het proces, en laat ik daar net niet zo geroutineerd in zijn. Ik wachtte dus tot het allerlaatste moment om eraan te beginnen.

©Lieve Deduytschaever 171025 21In de herfstvakantie gingen de broers namelijk op reis met oma en opa, en Wolf nam zijn onesie mee. Dan kon ik zijn broer toch niet in de kou laten staan?

©Lieve Deduytschaever 171025 16©Lieve Deduytschaever 171025 20

Deze keer ging alles gelukkig relatief vlot, en twee dagen voor hun vertrek leverde ik de jumpsuit af bij mijn zus thuis. Lou was in de wolken met zijn onesie, en poseerde als een heus ‘fotomodel’ voor mijn lens. Daarna keuvelden we allemaal samen onder het genot van een verse gember-limoenthee over koetjes en kalfjes. Mijn zus had zelfs een cadeautje voor me klaar, als bedanking voor de naaisels. Een bezoekje bij Elke en haar kids is altijd met volle teugen genieten!

©Lieve Deduytschaever 171025 18

Ik ben superfier op mijn neefjes. Wat denk jij, knappe kerels hé?

©Chris Deduytschaever171030© Moors M - 6U6A1401

©Lieve Deduytschaever 171025 13

Tot snel,
Lieve

 

Jumpsuit Iris

Ik ben al jaren op zoek naar een jumpsuit.  Niet zo’n flodderig ding, in een druk patroon, met een koordje aan het middel… Een elegante versie graag. De meeste modellen waar ik naar neig, staan in de winkeletalage met een kaartje met drie cijfers voor de komma waarvan de eerste meestal begint met vier of hoger…

iris1Maar de jumpsuit Iris van La Maison Victor viel me direct op. Het is opgevat als een culotte met gigabrede pijpen tot aan je kuiten. Mijn eerste reactie toen ik de foto zag, was: “Hemeltje, wordt dit mode?”

Maar Iris heeft haar sterke kanten; namelijk een simpele elegante lijn en een platte buik.  Dus als we die gigapijpen wat versmallen en verlengen, dan komt  je toch op iets leuks uit?

iris3

Opdat Iris mooi zou vallen, moet de stof iets zwaarder zijn. Dus koos ik voor de een donkerblauwe punto di roma.  (Sorry Lieve, dat ik dezelfde kleur nam als jouw jumpsuit, maar hij was zo leuk).

Een jumpsuit leek me moeilijk, omdat er een broek aan zit. (Ik ben niet goed met broeken.) Maar met wat hulp tijdens de naailessen, kreeg ik zelfs het gedubbelde lijfje goed. Mijn collega-naaisters overtuigden me, dat een zilveren paspel aan de voorkant van het lijfje dat tikkeltje extra gaf. En wat ben ik blij dat ik naar die dames geluisterd heb.

iris4De brede pijpen van mijn Iris vond ik ‘lichtelijk overdreven’, dus die heb ik van een dikke 32 cm teruggebracht naar een meer normale 21 cm breedte.

Dat versmallen was nog niet zo simpel. Online  las ik, dat je een broek niet meer dan 1 cm kan innemen, anders klopt het patroon niet meer. (Daar heb ik dus niet naar geluisterd.) Verder hoorde ik, dat je je voorpand niet evenveel mag versmallen als je achterkant … en het klopt dat het niet simpel is om veel te versmallen, zonder je model naar de filistijnen te helpen.

Te zorgen dat mijn stof nog steeds mooi recht viel, heeft me veel speldpogingen gekost. Mijn hele zondag was eraan!

Maar nu heb ik mijn eerste jumpsuit. Leuk met een jasje erboven, of topje met mouwen eronder. De culotte à la Margot.

En jij, ben jij fan van de culotte?

Tot schrijfs,
Margot

Feestelijke jumpsuit

Een van de redenen dat ik gestart ben met naaien, was dat ik heel moeilijk passende kledij vind in de klassieke ketens. Ik ben ‘gezegend’ met een sportief figuur, maar heb weinig vrouwelijke vormen. Een taille kan je bij mij met wat goede wil nog vinden, maar heupen zijn onbestaande. Daarom vallen de meeste kleren aan mijn onderstel te wijd uit. Ik ben dan ook al jaren op zoek naar een leuke jumpsuit, die niet als een patattenzak om mij heen hangt.

De Alex jumpsuit uit het eerste Veritas naaimagazine leek mij ideaal! Alex jumpsuit - Veritas naaimagazine nr 4Elegant en toch een beetje stoer, met een wijdvallende top en een broek die onderaan mooi aan het been aansluit. Ik zag het al helemaal voor mij: gecombineerd met een glittertopje en met zilveren sandaaltjes eronder, zag ik mij deze zomer al furore maken op talloze tuinfeestjes of zelfs op een trouwfeest. Eerder casual zou ik hem dan combineren met een mooi paar sneakers en een sportief topje. Ik koos voor een soepele blauwe viscose, eveneens uit Veritas, en ging vol enthousiasme aan de slag.

Bij het knippen van de stof wist ik het al: viscose is niet mijn vriend! Het is net of de stof een heel eigen leven leidt. Knippen is niet mijn grootste talent, en ik worstelde om de vorm van mijn patroon aan te houden zonder al te grote afwijkingen. Het bleek al meteen bij de top dat ik er niet in geslaagd was perfect te knippen, dus moest ik al mijn handigheid gebruiken om de verschillende delen op elkaar te passen, maar het lukte mij wonderwel. Voor de mouwen en halslijn werkte ik voor het eerst met biaislint, wat in mijn ogen de afwerking toch wat professioneler doen lijken. De schuine rand van het voorpand werkte ik af met een beleg, en ik was stiekem fier op het perfect rechte tegenstiksel.

De broek was echter een heel ander verhaal. Ik werkte de zakken af met paspellint, en gebruikte daarbij een blinderitsvoet. Daardoor zit de paspel heel dicht tegen de vouw van de broeksrand, wat ik persoonlijk wel leuk vind. Ik werkte de zak af met een leuke siersteek. In elkaar stikken ging heel vlot, maar bij de eerste pas zag ik toch een patattenzak voor me. IMG_3253

Toen ik de broek losliet, viel hij als een hoopje stof op mijn voeten. Al hoopte ik dat het mooier zou worden eens de broek en de top aan elkaar hingen, ik besliste toch om de voor- en achter middennaden een centimeter in te nemen. En ja hoor, eens broek en top aan elkaar genaaid, viel het geheel mooi op zijn plaats. Op naar het eerstvolgende feestje!

Schrijf je in een reactie wat je ervan vindt?

Tot snel,
Lieve

Patroon: Alex jumpsuit – Veritas naaimagazine nr 4, of is het 1?
Stof: Viscose – Veritas
Aanpassingen: Alle zijnaden van de top werden met 1 cm ingenomen. Ook de naden voor en achter van de broek werden met 1 cm verminderd. De broekzakken heb ik dicht genaaid, omdat ik het niet mooi vond dat ze open stonden. De drukknop laat ik weg, en ik heb de top volledig dichtgenaaid om openvallen te voorkomen