Al maakte ik wel al een of twee keer een echte jumpsuit voor mezelf, het is altijd een grote gok omdat mijn lichaam niet de standaard verhoudingen heeft. Mijn bovenlichaam is lang en mijn taille zit altijd lager dan het standaard patroon. Daarnaast heb ik een hele lange kruisnaad nodig, want de meeste broeken spannen tussen mijn billen. Tel die twee bij elkaar op, en dan weet je dat een broek-die-aan-een-bovenstuk-hangt, stof geeft voor veel aanpassingen. Dat is de reden dat ik tot nu toe nooit een jumpsuit patroon getest heb. Het ligt té ver uit mijn comfortzone.

Al enkele jaren test ik voor Designer Stitch en meestal zijn die patronen helemaal mijn ding. Ik weet intussen welke standaardaanpassingen ik moet doen om de DS kledij rond mijn lichaam te laten passen als een handschoen. Zo doe ik bijvoorbeeld altijd een ‘sway back’ aanpassing, om het stofoverschot aan mijn holle onderrug weg te halen. Designer Ann heeft graag een actieve testersgroep, dus probeer ik ook aan zoveel mogelijk testen deel te nemen. Maar toen ze een oproep deed voor de Brielle jumpsuit… sloeg de twijfel hard toe.

De juimpsuit is prachtig. Je kan kiezen tussen drie verschillende mouwen (bishop sleeve, flutter mouw en een gewone, aansluitende mouw), twee verschillende beenlengtes (cropped en full), en tussen een wijde of rechte broekspijp. Voor elk wat wils dus, en ik besloot in het diepe te springen.

Door de spanning en stress die ik voelde omdat ik zo ver uit mijn comfortzone moest komen, vergat ik de dingen die ik geleerd had bij eerdere patroontesten. Ik deed wel een aanpassing voor mijn holle rug, maar ik vergat lengte toe te voegen aan het bovenlichaam, en aan de kruisnaad dacht ik helemaal niet. Gelukkig had ik een eerste versie gemaakt in een teststofje, want het zag er niet uit… Ik leek wel opgehangen in een harnas, zo trekken en spannen overal, vooral tussen mijn benen. Auw!

Het deed mij aarzelen of ik nog wel een exemplaar wilde maken, maar ik had al jaren de perfecte stof liggen, een scuba crêpe van Fabricated. Ik zag het al volledig voor mij, ware het niet dat ik bleef twijfelen of ik het wel goed zou komen. Er werd heel wat heen en weer gechat met Ann van Designer Stitch, en ik stuurde van elke stap verschillende foto’s door. We besloten samen vier centimeter toe te voegen aan mijn bovenlijf, en niet minder dan dertien (!) centimeter aan mijn kruisnaad.

Ik deed wat we afgesproken hadden, maar tot op het laatste moment bleef ik vrezen dat het op niets zou uitdraaien. Ik kon mij niet voorstellen dat de jumpsuit, met die grote aanpassingen, nog mooi zou zijn. Kwam daar nog bij, dat de gewone mouwen, die ik eerst knipte, nét te krap waren aan mijn bisceps. Stom, ik was vergeten dat scuba crêpe niet zo veel rekt als bijvoorbeeld een viscose tricot.

Maar niet getreurd, ik had nog genoeg van die mooie stof om de bischop sleeves te knippen. Daar ben ik uiteindelijk wel heel blij mee, want het is een chique mouw die de jumpsuit wat meer vavavoom geeft. Dus… zoals wel vaker: al dat getwijfel van mij, al die stress uit schrik dat het mis zou lopen, het was allemaal nergens voor nodig! Ik ben echt superblij met deze jumpsuit. Nu nog zoeken naar een gelegenheid om hem te dragen, want zeg nu zelf: om naar mijn werk te fietsen is hij toch nét iets te feestelijk.

Moraal van het verhaal: laat je vooral NIET afschrikken door wat ik hier schrijf. Elke vrouw heeft een ander lichaam, ‘de standaard’ bestaat niet. Het is dus logisch dat je zelfs bij de beste patronen hier en daar een aanpassing moet doen. Weet ook dat het grootste deel van de testersgroep slechts hier en daar iets kleins moest aanpassen. Mijn lichaam is gewoon een beetje moeilijk… maar dat is net de reden dat ik naai. Dus: wil je iets maken, maar twijfel je of er aanpassingen nodig zijn? Meet alles goed op, zowel op je patroon als op je lichaam, en maak een proefversie. Dan ben je aan het einde van de rit zeker en vast blij met je naaisel!

Vorig weekend kocht ik bij Framelo een prachtige viscose tricot… stof voor een nieuwe, zomerse, Brielle!

Tot snel,
Lieve