Al naai ik meestal kledij voor mezelf, de laatste tijd durf ik het steeds vaker aan, andere wegen in te slaan. Zo maakte ik al een paar T-shirts voor mijn neefjes, een kruippakje en een broekje voor de jongste van mijn schoonzusje, en tassen voor Margot en mijn mama. Steeds weer sla ik in de stress, want ik ben er tot nu toe nog nooit in geslaagd iets perfects af te geven… en dan ben ik bang, dat de andere partij er niet blij mee zal zijn.

Maar, ondanks die angst, ben ik wel steeds blij als de reacties meevallen. Dus toen onze petekindjes op bezoek kwamen, negen en elf, vroeg ik aan de kleinste of ik een onesie voor hem mocht maken. Aan Wolf dacht ik zelfs niet, want tieners zijn over het algemeen niet zo gek op zelfgemaakte kleren, hoorde ik van mijn schoonzus. Maar nog voor Lou kon reageren, zei de oudste: “Ik heb nog geen onesie”. De boodschap was duidelijk: ik moest op zoek naar een stofje, dat de goedkeuring van Wolf kon wegdragen.

Gelukkig ken ik mijn petekind een beetje, en spotte ik bij Mertens Mercerie al snel een Hilco tricootje, op zijn lijf geschreven. Op zoek dus naar een leuk patroontje. Wolf is lang en gespierd, maar wel erg slank voor zijn leeftijd. De Sandman Jumpsuit uit Ottobre Kids 6/2015 ging tot maatje 146, maar ik verlengde mouwen en broekspijpen met een paar centimeter, en zo zou het -hoopte ik- perfect passen.

Maar oh, wat heb ik gesukkeld bij de eerste stap van het naaiproces… Een polosluiting was totaal nieuw voor mij, en het kostte mij niet minder dan drie proeflapjes, voor ik het aandurfde. Ik kreeg gelukkig een mooie handgetekende stap-voor-stap handleiding van mijn lieve schoonzus (dankjewel Annelies!), en dit filmpje loodste mij verder door het proces heen.

Ook de afwerking van de hals met een bies, was voor mij de eerste keer. Helemaal foutloos is hij dus niet, mijn leuke onesie, maar ik ben toch heel blij met het resultaat, en mijn neefje past er perfect in!

Wat vind jij ervan?

Tot snel,
Lieve

PS: Foto’s van het levende model, alweer, van Michael Moors! De andere maakte ik zelf… kwestie van mijn ventje niet constant te ‘misbruiken’ voor onze stoere meidenblog.