Het niet-meer-zo-nieuwe concept van The Fashion Basement, waarbij je kledij op je lijf tekent in een leerrlijke mix van basispatronen en modelintekeningen, is superleuk. Na een geslaagde Morgan rok ging ik aan de slag met het basispatroon van de blouse en met de Blair modeltekening.

Het principe is eenvoudig: je start met een basispatroon dat voor elk lichaam hetzelfde is. Niet veel anders dus dan bij een patroon dat je in een naaimagazine vindt of koopt als PDF. Het leuke zit hem echter in de manier waarop je daarmee verder werkt. Eens je basis op papier staat, teken je -onder virtuele leiding van Tamara- verder aan je patroon. Je past stap voor stap een zone aan, tot het basispatroon volledig aangepast is aan jouw lichaam. Dat aangepaste basispatroon kan je dan tot in het oneindige gebruiken om mee te variëren.

Onbekend is onbemind; het nieuwe concept schrikte mij in het begin een beetje af. Want zou ik dat wel kunnen??? Maar eens de eerste stap gezet, merkte ik dat het heel erg leuk is om te doen. Op de site van The Fashion Basement krijg je toegang tot filmpjes die je stap voor stap door het hele proces leiden. Het kan nooit te snel gaan, want voor letterlijk elke handeling heeft Tamara een filmpje gemaakt.

Eens het basispatroon, van de bloes in mijn geval, op punt staat, kan je verder met de modeltekeningen. Dit seizoen zijn er twee leuke blouses om uit te kiezen. Ik vond de Blair, met haar asymetrische sluiting, wel iets hebben. Een modeltekening maken gaat anders in zijn werk dan het basispatroon. Je vertrekt vanuit je basis en tekent van daaruit een ander model. Geen afgedrukt patroon dus, maar een verder werken aan het kledingstuk dat jou op het lijf geschreven is. Je tekent rechte en vloeiende lijnen, verzet nepen en verandert de vorm. Opnieuw heerlijk om te doen!

Het perfecte stofje voor een Blair blouse had ik niet liggen, maar in mijn hoofd leek het model zich ook perfect te lenen voor een tof truitje. Ik ging te rade bij Tamara, die het helemaal met me eens was. Ze adviseerde me wel om te kiezen voor een iets stevigere tricot, zodat het model niet zou uithangen. Ik had nog een mooie rest van de Celeste jurk van Blou, die ik een paar jaar geleden maakte. De stof is een soort french terry in een zacht roze bezaaid met roze-koperen rechthoekjes. Ik kocht ze bij Toverstof.

Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks de twijfel of het wel zou uitdraaien zoals het in mijn hoofd zat, knipte ik in mijn gekoesterde stof. Omdat de stof een beetje rekbaar is, besloot ik een valse sluiting te maken, gecombineerd met een rolkraag. Voor een bloes heb je de extra opening wel nodig, maar bij een truitje krijg ik mijn hoofd er ook zo door.

Om helemaal perfect te zitten, zal ik volgende keer wat extra breedte moeten tekenen ter hoogte van de borst. Maar na contact met Tamara weet ik perfect waar ik daarvoor moet doen. Dat is ook het fijne… op elke vraag krijg je van haar een uitgebreid antwoord. Volgens mij heeft zij af en toe te weinig uren in een dag.

Dankjewel, Tamara, voor het leuke nieuwe concept, waar ik telkens weer nieuwe dingen van kan leren!

Tot snel,
Lieve