De eindejaarsperiode is altijd een leuk moment om zelfgemaakte cadeautjes te geven. Hoewel, ik blijf een beetje voorzichtig want een kledingstuk maken op afstand is niet zo makkelijk. Daarom zijn rugzakken of tassen steeds een leuk idee: die passen altijd!

Maar toen ik mijn broer vroeg wat ik voor zijn jongste dochter kon maken, was het antwoord stellig: “een prinsessenkleed”. Ik had vroeger zelf een prinsessenjurk en er was niks leuker dan in dat ding rond te paraderen en erover te struikelen. Dus ik was mega enthousiast over het idee. Daarbij maakt het met zo’n kleed niet uit als-ie een maatje te groot is.

Dus trok ik naar Stitch en Co in Mechelen om stofjes te bekijken. Mijn oorspronkelijk idee was een glitterstofje te scoren en als ik dat niet vond, iets van polyester. Polyester naaien is een gruwel, want het glijdt weg langs alle kanten. Maar je moet natuurlijk wel een glanzend stofje hebben voor een prinsessenjurk.

Vloekend op mijn time management, bladerde ik door mijn naaiboeken. Mijn enige optie was om een gewone meisjesjurk te kiezen en die te verlengen. Met een ceintuur en paar pofmouwen zou dat al best koninklijk zijn. De Idra uit LMV leek me erg leuk, dus alles snel uitknippen qua patroonstukken en de volgende ochtend zou ik aan de slag gaan. Het toeval wou dat die avond een vriend langskwam met wat stofjes die zijn vrouw nog had liggen en een roze stukje geweven stof deed me glimlachen. Ideaal voor bij het roze stofje dat ik al had. Zoooo spijtig dat het maar net voldoende was voor het voorpand. Maar met het gefronste stuk van de rok was het een heel mooi effect.

Ik vreesde dat het kleed te klein zou zijn, dus was ik zeer kwistig met mijn naadwaarden en maakte de jurk wat breder dan het patroon aangaf. Het zou het mijn nichtje ook makkelijker maken om het aan te trekken over haar kleren. Idra zelf was snel genaaid en de pofmouwen maakte ik zo groots mogelijk. De sluiting op de rug liet ik ook weg omdat dit het verkleden ook vergemakkelijkt. Maar toen-ie in elkaar zat, wist ik niet goed wat ik met het rode stofje wou doen. Veel tijd om na te denken had ik niet. Het was 11 uur ’s morgens en we vertrokken 3 uur later, en ik moest nog douchen. Wat kon ik nog doen?

Een sleep! Een prinsessenkleed heeft een sleep nodig. Dus haalde ik de zijkanten van Idra wat uit elkaar (waarom had ik hier eerder aan gedacht ???) en gaf de voorkant een mooi rood randje, en de achterkant een langer stuk om de sleep te verlengen. Dan nog een sjerp maken in die rode kleur met een klein stukje roze erbij zodat het meer een mooi geheel werd. Het klinkt allemaal zo makkelijk: eventjes een stukje eraan naaien, maar dat boordzoompje moet je strijken, spelden en stikken… en het duurt allemaal veel langer dan ik in mijn hoofd heb. (Nu snap ik ook waarom mijn time management nooit klopt bij naaien.)

Maar daar hing ze, helemaal klaar. Ik heb nog snel driedubbel gecheckt dat er geen speldjes waren achtergebleven voor ik snel nog ging douchen en klaar stond om te vertrekken. Foto’s van onze nieuwe prinses kan ik niet tonen maar ik kan je wel vertellen dat ze blij was en er de hele avond mee rond paradeerde. Ik zat er zelf met een grote grijns naar te kijken en vond het een schitterend project. Dus iemand die een prinsessenkleed wilt? Shoot! Bij mij zit dat in twee dagen in elkaar!

Heb jij nog naaisels gemaakt als cadeautje voor de eindejaasrperiode? En wat was het? Laat zeker weten.

Tot schrijfs!

Margot