Weet je nog, mijn zomerse Hannah Flounce Blouse, een heerlijk patroontje van Designer Stitch, met de leuke volant? Het gebeurt niet vaak, maar ik maakte eerst een testversie. Een witte blouse ontbrak nog in mijn garderobe, dus maakte ik mijn eerste exemplaar in een toffe witte polyesterstof van Toverstof. Ik liet de volant voor wat het was en naaide een klassieke blouse met lange mouwen en manchetten.

In eerste instantie was ik niet zo overtuigd van het opstaande kraagje, typisch voor de Hannah. Voor mijn witte testversie tekende en naaide ik dus een gewone kraag voor de blouse. Verder volgde ik het patroon en de handleiding volledig volgens de beschrijving. Toch was ik in eerste instantie niet tevreden, want ik had wat te weinig bewegingsruimte ter hoogte van de borst. Vreemd, want ik naai wel vaker Designer Stitch patronen en de pasvorm is altijd perfect. De patronen komen met cupmaten, dus daar zou het écht niet fout mogen gaan.

Maar -al komt het zelden voor bij de DS patroontesten- er stond op de patroondelen dat ik meer naadwaarde moest aanhouden dan in de beschrijving. Ik dacht er niet over na en stikte de prinsessennaden netjes op 1,5 centimeter, terwijl het maar één centimeter mocht zijn. Niet moeilijk natuurlijk, dat het wat spande op de borst. Gelukkig was het euvel snel opgelost: ik zette het eerste knoopje wat lager dan voorzien. De V-hals werd er dieper door, maar daar hoor ik niemand over klagen.

Deze witte blouse wordt zeker een klassieker in mijn kast. Ze is echt multi-combineerbaar. Voor deze shoot draag ik ze op een geklede roze broek. In de april editie van Knipmode stond een leuke capri broek. Een eerste exemplaar zag je een paar weken geleden al passeren. Die broek kreeg meteen de goedkeuring van mijn ventje, dus ik besloot er nog eentje te maken. Ik koos een roze stof van Minerva. Geen idee welke stofsoort het is en ook de link moet ik je schuldig blijven… Ze is vrij los geweven en valt erg soepel. Perfect voor een geklede broek dus.

Natuurlijk deed ik opnieuw een paar aanpassingen. Al was de capri leuk, ik hou toch ook van lange broeken. Om de één of andere reden vind ik die veelzijdiger. Zo droeg ik deze roze versie om te gaan eten in een sterrenrestaurant. Met een capribroek zag ik mij dat nog niet doen, al ben ik misschien niet mee met de mode. Ik voegde onderaan dus een stukje extra lengte toe. Verder nam ik wat hoogte weg bovenaan, zodat de broek lager op de buik komt dan de originele versie. Tegen het einde van de dag vind ik dat toch aangenamer dan een exemplaar dat op de buik duwt. Net als bij mijn eerste versie koos ik voor een rits in de zijnaad. Daar hou ik nu eenmaal van.

Waar de blouse nauwelijks kreukt, is dat bij de roze broekenstof allesbehalve waar. Zelden maakte ik een broek die zo perfect past, maar ik ben niet zeker of ik dat gekreuk kan verdragen. Na het restaurantbezoek zag het er echt niet uit… Ik blijk echt ultra gevoelig te zijn aan kreuken. Toch vind ik de broek de moeite om te proberen mij daar over te zetten. Wat denk jij?

Tot snel,
Lieve