Een mooi passende en flatterende jeans draag ik meestal tot hij tot op de draad versleten is. Gisteren wilde ik mezelf in mijn favoriete skinny jeans wurmen. Dat is altijd een strijd. Na het douchen lijkt het wel of dat ding er alles aan doet om niet gedragen te moeten worden… Het is net of de broek ineens twee maten te klein is, en ik krijg ze enkel met het betere trek en sleurwerk omhoog. Daarbij trek ik de broek aan de riemlusjes naar boven, draaiend met mijn heupen en huppelend van het ene been op het andere. Deze keer, en niet voor het eerst, moest ik echter de strijd tegen de broek staken, omdat een lusje de tegenwerkende krachten niet aan kon, en ik het lostrok, met een gapend gat als gevolg.

Meestal leg ik de broek dan opzij, tot ik met een hele stapel verstelwerk naar de naaister ga. Maar sinds een paar weken durf ik zelf al eens experimenteren met retouches en herstellingen. Een jeans verstellen, zo moeilijk kan het toch niet zijn? Jammer genoeg kan ik het gat niet gewoon dichtnaaien met het afgescheurde lapje, en daar dan de lus opnaaien. Daarvoor zet ik tijdens dat geworstel te veel kracht op de stof.

Ik besloot de jeans eerst te verstevigen. Ik plooide het lapje terug op zijn plaats, en naaide op de scheurrand met een zigzagsteek een stukje jeans tegen de achterkant. Daarna stikte ik, voor de stevigheid, nog een paar keer met een rechte steek schuin heen en weer over het herstelde gedeelte. Uiteindelijk naaide ik het lusje terug op zijn plaats, net naast de oranje, originele steek. Hier ging ik een paar keer voor- en achteruit, zodat ook dit stevig blijft zitten.

Waarschijnlijk zijn er elegantere manieren om dit gaatje te verstellen (eentje vind je hier), maar ik ben heel blij met het resultaat. Als je er niet met je neus op zit, zie je het niet eens. Misschien had ik beter lichtblauw garen gebruikt, maar dat had ik niet meteen liggen… Intussen heb ik het een paar keer getest, en voorlopig houdt het stiksel stand tegen mijn getrek en gesleur aan de broek…

Tot snel!

Lieve