Voor ik zo’n anderhalf jaar geleden mijn overlockmachine kocht (lees: cadeau kreeg van mijn familie), twijfelde ik al een hele tijd of zo’n machine voor mij wel een goede investering was. Ik naaide pas een jaartje en onder het toeziend oog van Katrien had ik bij Boho al vaak met een overlock gewerkt. Ja, de afwerking van mijn stukken leek heel wat professioneler. Ook met rekbare stoffen had het toestel geen enkel probleem, in tegenstelling tot mijn ‘broertje’ af en toe. Toch bleef het in mijn hoofd een stof-etend monster waar ik veel kapot mee kon maken. Een klassiek geval van aantrekken en afstoten…

Met Kerst 2016 ging ik overstag en kwam de Juki MO 654-DE mijn naaikamer binnen. Toch duurde het nog wel een paar weken voor ik het aandurfde de machine te bedraden en ermee aan de slag ging. Dankzij het kerstcadeau van Margot, een super handleiding voor de overlockmachine, produceerden de machine en ik al snel een mooie overlocksteek en kregen ook mijn homemade kleren een mooie afwerking.

Toch botsten we de maanden nadien nog wel eens. Ik herinner mij nog die keer dat ik knoopjes gemaakt had in de draden, om op een vlotte manier van wit naar zwart over te stappen. Mijn machine raakte er helemaal van in de war en ik was uren bezig de schade te herstellen. Vanaf dat moment ging het bedraden steeds vlotter, maar meer dan het klassieke rechtdoor naden stikken deed ik niet met de machine.

Bij aankoop van de machine kreeg ik twee overlocklessen cadeau van Mertens. Het duurde echter een vol jaar eer ik de moed verzameld had naar Melle te gaan. Had ik maar niet zo lang gewacht! De dames van Mertens kennen hun machines door en door, en in twee zaterdagvoormiddagen werden mijn Juki en ik dikke vriendjes.

Tot op dat punt had ik nog steeds schrik van het stof-etend monster en prutste ik zo weinig mogelijk aan naalden of knopjes. Hechten? Dat deed ik met een stopnaald. Een buitenhoek ging nog net, maar een binnenhoek meed ik als de pest. Afkanten deed ik nog steeds met twee naalden (had ik maar geweten hoe makkelijk ik de naald eruit kon halen!), rolzomen… daar durfde ik zelfs niet aan denken en siersteken, daar had ik nog nooit van gehoord!

Ik maak mij geen illusies: wat ik op twee dagen geleerd heb, zal ik ook even snel weer vergeten. Gelukkig is er nog zoiets als het internet. Met dit filmpje leer je stap voor stap je machine bedradenen een paar jaar geleden zette Emma&Mona enkele fotohandleidingen op haar blog, waarin ze alles mooi uitlegt. Ook het boekje van Margot helpt mij over de grootste hindernissen heen. Bovendien is er in uiterste nood nog een grote naaicommunity die mij op Facebook zeker verder kan helpen met tips en tricks.

De lessen zijn een heuse aanrader, maar vooral een kennismaking met de mogelijkheden van je machine. Daarna is het een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen!

Tot snel,
Lieve