Een tijdje geleden ontdekte ik stommelings dat Serial Bagmakers geen internationale webshop is, maar een winkel van lokale bodem. Anne verzendt haar ‘premium hardware‘ vanuit het Antwerpse Mortsel, stel je voor! Eens ik dat had begrepen, kon ik niet anders dan deze derde Belgische speler op de ‘tassenmaterialenmarkt’ onder de loupe te nemen.

Anne had blijkbaar al van Girls in Uniform gehoord, en bij mijn eerste bestelling sloot ze een stukje Mora kunstleer en één van haar papieren patronen bij als kennismaking, een leuke verrassing. Dat blauw mijn lievelingskleur is, had ze gehoord van Hannelore (tas.de.botee). Lazuli blauw, heet de kleur, een mooi middenblauw doorspekt met een zweempje zwart. Het kunstleer is zacht en soepel, met een katoenen achterkant, een hele fijne kwaliteit om mee te werken voor tassen.

Het Roxy patroon waarmee ik aan de slag mocht, bestaat uit een ingebonden handleiding en twee bladen vol patroondelen. Al werk ik meestal met PDF patronen, ik vind papieren patronen eigenlijk veel fijner. Naaien met zo’n mooi boekje naast je voelt toch ‘gezelliger’ dan met een Ipad vol informatie. Bovendien moest ik zelf niks printen. Enkel de patroondelen knippen, overtekenen op mijn stoffen en hup, ik kon beginnen naaien!

Het slotje van de portefeuille kreeg ik cadeau van een naaivriendin die ooit eens ‘iets verkeerds’ bestelde, maar zulke sluitingen kan je natuurlijk ook kopen bij Serial Bagmakers. De sluiting geeft meteen iets chiques aan je tasje of portefeuille. Ik had nog nooit met iets dergelijks gewerkt, maar je plaatst het met wat lijm en vier schroefjes op je afgewerkt stuk. Een beetje schrik had ik daarvoor, maar het ging verrassend vlot.

Ondanks het feit dat ik doorlopend met blauw werk, heb ik eigenlijk weinig katoentjes met een blauwe of zwarte basis. Daarom koos ik voor een jongensstofje dat ik ooit in huis haalde om een portefeuille te maken voor mijn neefje Lou, gekocht bij De Stoffenknop. De fietsjesprint mag dan niet erg girly zijn, ik vind het wel een vrolijk stofje. Het leuke ritsje van het muntvak vond ik trouwens ook in het pakket van Serial Bagmakers, want Anne steekt telkens een kleine verrassing bij je aankoop.

De Roxy kan je maken in twee maten. Ik koos voor de kleinste versie, omdat ik zo’n kleine portefeuille vaak meeneem als ik ga wandelen. Genoeg plaats voor bankkaarten, biljetten en muntjes, maar niet voor alle andere rommel die ik anders meesleur in een grote portefeuille. De grotere versie van de Roxy is eerder geschikt als clutch of klein crossbody tasje, voor een portefeuille vind ik die te groot.

Het was een heel leuk naaiprojectje, deze Roxy. In de handleiding vind je een uitgebreide stap-voor-stap beschrijving met talloze illustraties. Al sloeg de schrik mij even om het hart toen ik het las en niet meteen het hele plaatje voor mij zag, eens ik bezig was ging alles vlot. Het spannendste moment was toen ik helemaal op het einde een gat moest knippen voor de sluiting, iets wat gelukkig helemaal goed ging.

Al bij al, een hele fijne eerste kennismaking met Serial Bagmakers.

Tot snel,
Lieve