Mijn grootmoeder, ‘meme’ voor haar kleinkinderen, is al een zestal jaar niet meer bij ons. Ze werd gekoesterd door iedereen om haar heen en we missen haar nog elke dag. Ik naaide nog niet zo lang toen ze overleed, maar wilde toch graag zelf mijn jurk maken voor de begrafenis. Vooralsnog kon ik het niet over mijn hart krijgen met deze Harriet-hack op de foto te gaan. Tot nu…

In die tijd waren er nog drie Girls in Uniform actief. Zowel Margot als Tatiana hadden de Harriet van La Maison Victor al eens gemaakt. Prachtige jurken, maar ik durfde het niet meteen aan. Werken met rekbare stoffen schrikte mij toen nog af, terwijl ik nu niets liever doe! Bovendien heeft de jurk hele mooie prinsessennaden, ook iets waar ik toen bang voor was.

De Stoffenknop doet op dit moment uitverkoop, maar toen kocht ik er een hele mooi kwaliteit french terry in een middengrijze tint. De stof is steviger de gemiddelde tricot en leent zich perfect voor een jurk zoals de Harriet. De rok valt daardoor net iets minder soepel en dat geeft een chique effect.

De kenmerkende V in de halslijn van de Harriet tekende ik voor de gelegenheid rond. Ooit maak ik de jurk wel nog eens zoals ze werd ontworpen, maar onder mijn zwarte mantel vond ik een ronde hals toch iets mooier. Voor de begrafenis was dat niet van toepassing natuurlijk, maar bovendien kan je een rond halslijn mooier ‘pimpen’ met een juweeltje of een sjaaltje. Op die manier werd de jurk makkelijker combineerbaar en dus veelzijdiger.

In de jaren na het overlijden van mijn meme droeg ik de jurk slechts sporadisch. Ze deed mij elke keer terugdenken aan die droeve dag in 2018. Maar eigenlijk is mijn Harriet te mooi om in de kast te blijven hangen. Ik neem mij dus voor om er vanaf nu leuke herinneringen aan te verbinden en ze te dragen ter ere van de liefste grootmoeder ter wereld.

Tot snel,
Lieve