Tag: #pamtop

Wanneer ik een kledingstuk voor mezelf maak, draag ik dat toch altijd wat voorzichtiger dan iets uit de winkel. Ik was dat leuke jurkje of die zelfgemaakte rok op een lage temperatuur, en draai het binnenstebuiten, of steek het in een wasnetje. Vaak was ik het kledingstuk zelfs met de hand. Wanneer er dan toch iets misgaat, vind ik het dan ook een ramp. Herkenbaar?

Ik weet het, er zijn veel ergere dingen in de wereld dan een afgewassen shirtje, maar de emoties die bij zo’n naaiwerkje komen kijken, zijn toch niet te onderschatten. Ik maak elk shirt, elk kleedje en iedere rok met een gedrevenheid en toewijding, alsof mijn leven ervan afhangt. Het is telkens een zware opdracht voor mij om iets opnieuw te doen of uit elkaar te halen,  want het risico op falen wordt dan met de minuut groter, maar omdat ik wil dat alles perfect past, waag ik mij er toch aan. Wanneer andere naaisters van de daken schreeuwen dat zo’n Aster truitje op een uurtje in elkaar zit, werk ik er toch wel ettelijke uren langer aan, omdat ik nog niet zo geroutineerd ben, en door gebrek aan ervaring soms domme fouten maak. Wanneer zo’n uniek stuk dan na een keertje wassen afgebleekt, gekrompen of vol pluis uit de machine komt, breekt er een stukje van mijn broze hart.

Bij een van mijn eerdere werkjes, een PAM-top uit La Maison Victor, was ik apetrots op de afwerking. Ik had er uren op gezwoegd, voor het eerst met een tweelingnaald gewerkt, en mijn zoompjes waren net zo mooi als ik in gedachten had. Na de tweede keer wassen, was de stof echter zo fel afgewassen en verkleurd, dat de top niet meer draagbaar was. Toen ik hem in de vuilbak moest gooien, biggelden er toch een paar traantjes over mijn wangen…

Heb jij ook zo’n mooie stukken, die je naar een paar keer dragen jammer genoeg in de vuilbak moest gooien? Wat doet dat met je?

Tot snel!
Lieve