Elke naaister kent het: die instant crush voor een mooi stofje, zonder dat je eigenlijk weet wat je ermee wil maken. Zo ook de dag dat ik binnen stapte bij Mertens Mercerie, alweer bijna twee jaar geleden. Ik werd verliefd op een blauw-met-zwart rekbaar structuurstofje. In eerste instantie was ik verstandig: ik zocht een patroontje en een rits uit om er een topje mee te maken. Want er zat niet zo veel meer op de rol, dus de mogelijkheden waren beperkt.

Maar de tijd vorderde en ik begon steeds meer te twijfelen of stof en patroon wel bij elkaar pasten. Het stofje verhuisde dus naar de vergetelheid.

Toen ik vorig jaar naar Malle op naaiweekend ging had ik mijn huiswerk gedaan. Ik had op voorhand stoffen uitgezocht en patronen getekend. De structuurtricot dook weer op en leek mij wel iets voor de Carola rok uit La Maison Victor. Dat weekend ging ik echter eerst aan de slag met mijn Odette jurk en het jurkje dat ik samen met mijn vriendinnen in elkaar knutselde, dus patroon en stof verdwenen alweer – jawel – onderaan de to do stapel.

Mijn stoffendoos is intussen zwaar overladen en het werd hoog tijd al die stofjes een bestemming te geven. Tijdens een naaidate met mijn zus kwam het stofje tot leven. Ik geef toe: voor mijn eigen gemak liet ik het sierzakje achteraan weg en omdat ik geen fan ben van zakken in rokken stikte ik ze dicht. Bovendien had ik nét te weinig boordstof en moest ik improviseren. Maar het resultaat mag er zijn en het rokje zit heerlijk!

Jammer genoeg kan ik je niet laten zien hoe het mij staat deze keer, je zal mij dus op mijn woord moeten geloven als ik zeg dat het heel mooi is. Wat denk jij ervan?

Tot snel,
Lieve