In een zotte bui reageerde ik op de oproep van FibreMood die sewista’s zocht voor de nieuwe Link Party. Vrienden die mij goed kennen weten dat er door mijn drukke huishouden en dito baan maar heel weinig tijd overblijft om te naaien. Hiermee zette ik mezelf echt wel voor blok: ik zou en moest naaien…. de rest zou even moeten wijken.

Het patroon was vrij snel gekozen: de Taylor dress, een oversized jurk met een mooie lengte, praktische zakken en een elastische tailleband. Ik wou echter geen jurk in één kleur, ik was bang dat ik daarin zou verdwijnen. Dankzij de workshop ‘kleuradvies’ bij Toverstof (onder vakkundige leiding van Veronique Verhas) ontdekte ik de stoffen die qua kleurencombinatie en patroon het best bij mijn ‘lentetype’ pasten. Svenja van Toverstof hielp mee de knoop doorhakken (ze kent de smaak van haar klanten!) en even later ging ik buiten met twee prachtige lappen viscose.

 

 

In het proces van het maken werd ik echter al snel geconfronteerd met mijn eigen tekortkomingen: ik had nog nooit met viscose genaaid. De uitdaging begon al bij het knippen (of liever snijden met het rolmes), de stof leek haar eigen leven te leiden. Ook daarna, bij het stikken, vloeide het letterlijk door mijn handen, waardoor de naadwaarde soms een rare bocht nam. Ik besloot de mouwen en hals in een contrasterende kleur te naaien, maar mijn puzzelbrein had eventjes nodig om te begrijpen hoe ik de mouwen moest vastmaken aan het bovenpand. Het moet wel gezegd, de binnenkant van mijn mouwen en hals zien er netjes afgewerkt uit.

 

 

Na een eerste pasbeurt werd het al snel duidelijk dat ik het bovenpand drie centimeter moest inkorten wegens een kort bovenlichaam. Tornen dus! Bij de tweede pasbeurt bleek dat ik het bovenpand verkeerd aan het onderpand had gezet: weer tornen dus. Driemaal is scheepsrecht en de derde keer zag ik een Taylor dress verschijnen. Maar ik was niet echt overtuigd dat de maat goed zat: L voor het bovenpand en XL voor het onderpand leken ruim oversized. Ik zou deze volgende keer zeker een maat kleiner maken. Om het geheel af te maken, maakte ik in het viscose van de mouwen nog een contrasterende riem van dezelfde breedte.

 

 

Gelukkig weet mijn geweldige fotografe Lieve hoe ze mij er op mijn best kan doen uitzien. We trokken op paasmaandag vroeg in de ochtend naar de voorhaven van Gent aan de dokken om foto’s te nemen aan de oude industriële kranen. De lokale vissers keken hun ogen uit.

Vond ik dit een toffe uitdaging? Ja. Zou ik er opnieuw aan beginnen? Ik weet het niet… Naaien met een deadline bezorgt me wel wat stress maar is aan de andere kant de ideale manier om eindelijk achter mijn naaimachine te kruipen en de rest te laten voor wat het is. Ook zin gekregen om de Taylor dress te maken? Haal snel de nieuwe FibreMood in huis en geniet van de leuke patronen!

Tot naais,
Tatiana