Ik beken, ik ben geen geweldige naaister maar droom wel van de mooiste projecten. Niet zaliger dan nieuwe ideetjes opdoen terwijl ik wegdroom in mijn collectie naaitijdschriften, de geschikte stoffen koop en de aangepaste patronen uitteken! Helaas word ik daarbij regelmatig bijgebeend door de realiteit en verdwijnt mijn naaiproject, hoewel mooi overgetekend en geknipt, in de kast.

Het was niet anders met deze Indira hemdjurk. Ik wou heel graag deelnemen aan de Secret Sewciety van FibreMood voor editie 8. Vol goede moed koos ik een mooie viscose met een vleugje wol bij Toverstof, mijn favoriete stoffenwinkel in Destelbergen. Ik vond er ook prachtige oranje knopen die het geheel toch iets meer punch zouden geven. Eenmaal thuis begon het betere teken- en knipwerk, en lag mijn Indira helemaal klaar om in elkaar te naaien en vervolgens te bloggen… en daar stopte het dan. De dag erna startten de grote elektriciteitswerken in ons huis en leefden we tijdelijk op een werf. En nog geen maand later kwam er een virus België binnengeslopen dat mijn agenda voor het volgende jaar zou bepalen en de speelruimte in mijn vrije tijd enorm zou beperken. Ik weet, het klinkt als een belachelijk excuus maar net in volle corona-tijd had ik nog minder tijd dan anders om te naaien.

Maar niet getreurd, twee maanden geleden heb ik in een moment van de neerwaartse golfbeweging toch even de draad terug opgenomen en mijn Indira afgewerkt. Ik had vooral schrik om knoopsgaten te maken in mijn mooie viscosestof maar dankzij de versteviging, en de tips en tricks van internet lukte dit al vlot bij de eerste poging. Aan een gestikte zoom waagde ik mij niet, maar dubbelklevende gordijntape was voor mij de ideale oplossing. Fier dat ik was op mijn eerste naaisel sinds 2019! Je zal mij de hemdjurk niet snel zien dragen als jurk, het model is daarvoor iets te weinig gecentreerd, wat aan een peervormige curvy-lady zoals ik al snel een ‘tent’gevoel geeft. Maar als overhemd op een neutrale jeans en t-shirt is het een prima eyecatcher!

Omdat de Girls zich aan de coronaregels houden, trokken Lieve en ik voor de fotoshoot naar de oevers van de Ringvaart in Merelbeke. Lekker in open lucht maar ook onderhevig aan allerlei windstoten uit de meest onverwachtse hoeken! Een serieuze uitdaging voor mijn geweldige fotograaf. We hadden elkaar al bijna een jaar niet meer gezien, maar het voelde alsof het gisteren was. Ik denk dat de buitenlandse vrachtwagenchauffeur die vlakbij in zijn cabine rustte, zich moet hebben afgevraagd wat die lachende meiden met hun grappige poses aan het doen waren. Het resultaat mag er alvast zijn!

• 

Zijn de naaikriebels nu terug? Zeker, maar voorlopig blijft het alweer helaas bij wegdromen terwijl ik de werkstress eraf wandel. Ik hoop vooral op rustigere tijden en innerlijke rust om mijn dromen opnieuw te doen uitkomen. Onnodig om te vermelden dat er nog een aantal naaiprojecten op mij liggen te wachten…

Geduld, geduld.

Hou het veilig en tot naais!

Tatiana