Zelden ben ik slaaf van de mode, maar de trend van de volumineuze mouwen zet zich nu verder in mijn kleerkast. Ik ga steeds weer op zoek naar patroontjes die dat ietsje meer hebben en vaak vind ik dat ietsje meer nu in de mouwen. Het is alweer een jaar geleden, maar toen ik Burda Easy 02/2020 doorbladerde in de krantenwinkel, viel mijn oog niet enkel op het jurkje dat ik al eerder maakte, maar vooral op een leuke sweater: sportief en draagbaar, maar toch speciaal door de bolle mouwkop.

Een lang gekoesterd sweaterstofje in een mooi grijs-blauw dat ik bij Toverstof kocht, moest eraan geloven. De kleur en de leuke, ietwat retro, print combineerde perfect met het gekozen patroon. Een sweater kan eenvoudig of net bijzonder uitdraaien door de stofkeuze, dus zoek ik het hele jaar door naar mooie stoffen om dan later op een bijpassend patroon te stoten.

Op zich is het geen moeilijk patroon, maar ik ‘verloor’ wel wat tijd met aanpassingen. Zo speelde mijn holle rug opnieuw een rol in het verhaal: op de rug had ik stof te veel. Omdat figuurnaden niet mooi staan in een losse sweater, besloot ik het achterpand midden achter een paar centimeter in te korten. De rand loopt nu in een boogje van de zijkant naar het midden en terug naar de zijkant, en zo valt de sweater veel mooier op de rug.

Bijpassende boordstof vond ik niet meteen, dus besloot ik de sweaterstof te gebruiken voor de boordjes. De stof is niet echt rekbaar, dus ik koos voor een opstaande rolkraag in plaats van een rekbaar boordje aan de hals. Dat maakt de sweater meteen een beetje specialer.

Het resultaat is een sweater die ik sportief kan dragen op een jeans, maar die ook perfect past bij mijn Ava-testbroek. Hij is niet te dik, waardoor hij in de volgende maanden nog vaak gedragen zal worden. En wordt het toch weer winter? Dan is hij wijd genoeg om over een longsleeve te dragen. Perfect dus!

Tot snel,
Lieve