Als het juiste tassenpatroon samenkomt met de juiste stof, dan gebeuren er mooie dingen in tassenland…

Toen het Engelse Minerva deze prachtige gebloemde canvas van ArtGallery in mijn bus dropte, ging ik op zoek naar een patroontje in mijn -intussen uitgebreide- ‘bibliotheek’. Ik wilde heel graag iets maken uit ‘Mijn Tas 2′, een van mijn favoriete tassenboeken. Ik hoopte dat de stof de hoofdrol zou spelen in de tas, want zo’n kwaliteitscanvas is te mooi een om een bijrolletje te spelen. De Anna II uit het boek leent zich perfect voor dit doel.

Al is de mooie stof een heuse eyecatcher in deze Anna II, ook de fournituren verdienen je volle aandacht. Sinds ik de prachtige ritsen op rol van Kbas ontdekte, ben ik niet meer te houden, en de stevige blauwe lederen riem aan de zijkant van de tas zorgt voor een leuk accent. Ook de tassenband, rivetten, D-ringen en musketons komen van bij Kbas. Mede dankzij deze stijlvolle extraatjes is mijn tas echt uniek en helemaal mijn ding geworden.

Je kan het misschien moeilijk geloven, maar het basispatroon van deze tas bestaat enkel uit rechthoeken. Ze zit dan ook in een wip in elkaar. Maar het venijn zit in de staart… Helemaal aan het einde van het proces moet je de rivetten in de tas zetten. Nu zijn rivetten altijd een beetje spannend, maar voor mij is het verre van de eerste keer, dus ik maakte mij geen zorgen.

Alleen was ik uit het oog verloren dat de rivetten aan de bovenkant van de rits door twee lagen leer, twee lagen stof en twee lagen versteviging heen moeten. Dat bleek bij nader inzien niet zo’n evidentie. Zelfs met pinnetjes van een centimeter bleek mijn rivet niet lang genoeg te zijn en kwam ze telkens weer los. Aan de andere kant van de rits en aan de onderkant ging alles veel vlotter, maar van die ene rivet werd ik een beetje wanhopig…

Ik had al naar een vriendin, die schoenmaker is, gebeld of zij extra lange rivetten liggen had. Toen dat niet het geval bleek te zijn, deed ik nog één wanhopige poging om de rivet op zijn plaats te krijgen: ik trok de hoek naast de rits een beetje verder omhoog, waardoor en mijn rivet ineens wél lang genoeg was. Eind goed, al goed, de aanhouder wint… bon, ik was dolgelukkig dat ik toch een oplossing gevonden had en helemaal gek op mijn fleurige tas.

Zo zie je maar… zelfs projectjes die op het eerste zicht vrij makkelijk zijn, geven op het meest onverwachte moment soms nog een stresspiek. Maar eens het kindje geboren, vergeet je die miserie meteen.

Tot snel,
Lieve