Buitenstaanders vinden dat een vreemd concept: “Hoezo: je houdt niet van knoopsgaten maken? Maar je naait toch graag?” Alsof een hobby geen minder leuke kanten heeft. Ik vergelijk het met een hobbykok: het is toch niet omdat je graag een vijfgangenmenu op tafel zet, dat je de afwas of patatten schillen plots leuk vindt? Zou elke hobby, hoe graag je het ook doet, geen duister kantje hebben dat iedereen verafschuwt?
De titel is misschien een beetje overdreven maar toch… Ken je het gevoel dat je in een fase van je naawerk komt dat je iets moet gaan doen waar je als een berg tegenop ziet? Bijvoorbeeld, ik heb een schitterend bloesje gemaakt, maar dan komt die laatste stap, dat gruwelijke werkje: knoopsgaten maken. Ik hààt knoopsgaten maken. Ze zijn nooit zo mooi recht en symmetrisch als ik wil en er is veel kans dat ik in deze laatste stap toch nog mijn stof om zeep help. Op een proeflapje heb je na wat zwoegen het perfecte knoopsgat gemaakt, maar dan ga je naar het echte werk en loopt het mis…. Knoopsgaten maken: een afschuwelijk werkje.
Girls in Uniform 