Zoals je in ‘opdracht 3‘ al kon lezen, was ik daar in eerste instantie de mist in gegaan. Ik dacht even van het pad af te wijken en een tas te maken voor de Knipster wedstrijd van 2025. Wishfull thinking waarschijnlijk, want ik maak nu eenmaal heel graag tassen. Maar het moest wel degelijk een kledingstuk zijn, dus ik maakte deze eigenlijk ‘voor niets‘.

Gelukkig is een tas in mijn ogen nooit nutteloos en de misbegrepen opdracht daagde mij uit om opnieuw buiten mijn comfortzone te gaan. Op Vinted tracht ik al meer dan een jaar een aantal broeken te verkopen uit mijn skinny periode. Zonder veel succes, dus ik overwoog om ze in een kledingcontainer te gooien. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, want één van die broeken paste qua kleur heel goed bij mijn mooie jas.

Om te beginnen zocht ik inspiratie op Pinterest. Iets klakkeloos kopieren doe ik zelden of nooit, maar het was wel leuk te zien wat anderen met hun oude broeken doen. Eens ik een beeld had van wat ik wilde, ging ik aan de slag en knipte de broek in stukken.

Eigenlijk wilde ik iets genre sport- of weekendtas maken, maar daarvoor was mijn broek veel te klein. Ik besloot de stofdelen voor zichzelf te laten spreken en begon met het in elkaar puzzelen van de buitentas. Zonder patroon vind ik het altijd moeilijk in te schatten waar ik uit zal komen, maar dat is natuurlijk een deel van de aantrekkingskracht. Het onbekende zien evolueren tot iets moois, creatief zijn zonder duidelijk doel, gewoon kijken waar de weg toe leidt.

Omdat ik mij op dat moment baseerde op de broek van opdracht 2 die ik al klaar had (maar uiteindelijk niet gebruikte in de wedstrijd), besloot ik stofresten van die broek te gebruiken voor de tas. Ik had niet heel veel over van de streepjesstof, dus moest ik op zoek naar een passende voeringstof. Kleine knipresten gooi ik systematisch weg, maar stukken die groot genoeg zijn voor een ritstasje of voering hou ik wel bij. Uit die stofresten viste ik de broekspijpen van een Bertha broek, die ik nadien herwerkte tot een short. Elke pijp was goed voor een deel van de voeringtas. Yes!

De stof van ‘opdracht 2′ gebruikte ik voor steekvakjes in de voering en voor de verzonken rits als sluiting van de tas. De ritsen voor de bovenkant, en voor het ritsvakje in de voeringtas, haalde ik een jaar of zo geleden uit een oud rugzakje dat bijna uit elkaar viel. Ik maak er een gewoonte van om ritsen, knopen of fournituren van kapotte dingen bij te houden. Zo’n spulletjes komen altijd wel van pas, want nieuw kosten ze vaak veel geld en het is ook beter voor het milieu om ze te recycleren.

Aan het eind van de rit heb ik nog slechts een paar kleine stukjes jeans over, want ik gebruikte zowat alles van de broek voor de buitentas. De riem maakte ik bijvoorbeeld uit drie verschillende stukken broekspijp, want een meter stof in één stuk, dat kon ik er niet uithalen. Het gebruik van de stukken jeans in verschillende richtingen en uit andere broeksdelen zorgt ervoor dat de tas een soort lappendeken is geworden. De kleurschakeringen van de broek maken er iets heel bijzonders van.

Het resultaat is een ruime damestas. Ze is nét te groot voor dagelijkse handtas, maar te klein om als reis- of echte sporttas te dienen. Opdracht 3 heeft mij twee keer uit mijn comfortzone gehaald, dus ik ben Knipmode en Bernina heel dankbaar voor dit initiatief. Het maakt eigenlijk niet uit hoever ik geraak in de wedstrijd, ik heb er enorm veel plezier (maar ook redelijk wat stress) aan gehad.

Tot snel,
Lieve