Tag: #brother

Koudwatervrees

Gepubliceerd op door Girls in Uniform5 reacties

Ik heb angst… angst voor nieuwe naaimachines. Ik geloof niet dat daar al een wetenschappelijk of geleerd klinkend woord voor is uitgevonden maar de angst is reëel. Zo reëel dat nieuwe machines soms tot twee jaar, je leest het goed, in de kast verstopt zitten achter een lading stoffen, zodat ik hun bestaan dreig te vergeten.

Het begon allemaal met mijn eerste Singer. Ik kocht een simpel basismodel een jaar voor ik op naaicursus ging omdat ik dacht dat we, eenmaal ik me aan het naaien zette, hechte maatjes zouden worden. Dat eerste naaien werd echter steeds uitgesteld en pas na enkele lessen bij BOHO durfde ik mijn nieuwe machine uit haar doos te halen. Gelukkig nam ze me het niet kwalijk en werden we uiteindelijk nog dikke vriendinnen.  Lees verder “Koudwatervrees” →

Drempelvrees

Gepubliceerd op door Girls in Uniform21 reacties

Heb jij dat ook? Als ik voor het eerst iets voor het eerst op eigen houtje moet doen, stel ik dat dagen, soms weken uit, tot ik in tijdsnood kom, of al mijn moed verzameld heb. Dat geldt voor zoveel dingen, maar sinds ik naai, loop ik steeds weer tegen die drempel op. De schaar zetten in dat mooie stofje, een patroon overtekenen uit een onbekend boekje vol kriebellijntjes in alle kleuren van de regenboog, die linten van dat kleedje afknippen en afwerken met drukknoppen… Telkens weer zakt de moed me in de schoenen, zet ik het project opzij, en kies ik voor vertrouwde paden.

Een dik jaar geleden kocht ik een leuke blauwe rok. Het enige wat ik niet mooi vond, waren de twee bruine houten knopen. Niet erg, ik zou er wel eens nieuwe aanzetten. Het duurde een tijdje voor ik knopen naar mijn zin vond, maar eens die in mijn bezit, kon niets mij meer tegenhouden…

Dat was buiten die vervelende drempelvrees gerekend. Met mijn machine kan ik knopen aanzetten, iets waar ik bij aankoop erg blij mee was. Alleen had ik het nog nooit gedaan. Telkens ik de knopen zag liggen, dacht ik: “Oh ja, dat moet ik nog eens doen…”, maar in een beweging deed ik dan weer iets anders, want ik was zo bang dat het mis zou gaan. Wat als het niet lukt? Wat als ik mijn naald breek op de knoop? Of erger, wat als ik de knoop kapot maak?

img_6191

Gisteren was ik mijn getwijfel en getreuzel ineens grondig beu. Het moest er nu maar eens van komen. De oude knopen gingen er makkelijk af, en na een blik op de handleiding van mijn machine, bleek alles verbazend vlot te gaan. Die rok kan ik eindelijk dragen!

Herken jij mijn verhaal?
Heb jij ook drempelvrees of faalangst?
Hoe los jij dat op?

Tot snel,
Lieve

Mijn Brother Innov’is 100 op rapport

Gepubliceerd op door Girls in Uniform12 reacties

Deze titel vond ik zo leuk, dat ik hem van mijn lieve vriendin Margot gepikt heb. Ook ik zou graag iets vertellen over mijn trouwe naaimaatje. Met een paar weken naaiervaring bij Boho Atelier in de vingers, vond ik het, ergens eind vorig jaar, tijd om thuis aan de slag te gaan. Al na de eerste les voelde ik dat die veertien dagen tussen twee naaicafé’s in voor mij te lang waren. Het kriebelde serieus om meteen naar de winkel te lopen, maar een naaimachine is toch een niet te onderschatten investering. Natuurlijk kan je er voor 70 euro eentje kopen in de Aldi of de Lidl, maar ik hoorde en las overal dat zo’n goedkoop exemplaar je dromen van prachtige, eigengemaakte haute couture vaak voortijdig in de vuilbak laat belanden. Een beetje rondkijken en vergelijken kan dus helemaal geen kwaad!

Uiteindelijk viel mijn oog op de Brother Innov’is 100 en mijn schonaaimachineonzus was zo lief met de hoed rond te gaan, zodat ik dit pareltje met kerst onder de boom vond. Intussen is mijn ‘broertje’ alweer enkele maanden mijn trouwe bondgenoot. Waarom ik deze machine koos? Eerst en vooral wilde ik een betrouwbaar toestel met een krachtige motor, zodat ik verschillende lagen jeans de baas kan, als ik dat ooit zou willen. Een machine die niet bang is van tricot, want je kan de druk van je persvoet aanpassen, zodat je soepel stofje niet naar binnen geduwd wordt, maar mooi meeloopt met de naald.

Toen ik deze Brother koos, vond ik het niet zo erg dat er maar dertig steken mogelijk waren. Letters en cijfers behoren niet tot de opties, maar ik heb wel zes mogelijk knoopsgaten, die ook automatisch gemaakt worden. Nu ik wat beter kan naaien (alles is relatief natuurlijk), mis ik echter af en toe een leuk fantasiesteekje. Het zou ook wel leuk zijn als ik de namen van mijn neefjes op hun t-shirt kon borduren.

Ik ging volop voor het gebruiksgemak, en extraatjes zoals een automatische draadinrijger en draadafsnijder zijn mooi meegenomen. Aan het einde van mijn stiksel hecht de machine automatisch, trekt ze de draden door de stof, en snijdt ze de draadjes af. Ik kan de stiksnelheid aanpassen, wat zeker in het begin wel handig was, en dankzij de vrije arm kan ik ook kleine stukjes, zoals een armsgat of een polsboord, makkelijk afwerken. De dubbele LED verlichting was ook een pluspunt, want ik naai meestal ’s avonds. Ik wilde per sé een harde koffer, zodat mijn ‘broertje’ ook mee kan op uitstap met mijn naaivriendinnen.

Voor iedereen rondom mij is het heel duidelijk:
♥ I love my sewing machine ♥
Ze krijgt van mij een dikke 9 op 10.

Ben jij ook zo blij met de jouwe?

Tot snel,
Lieve