Ik heb angst… angst voor nieuwe naaimachines. Ik geloof niet dat daar al een wetenschappelijk of geleerd klinkend woord voor is uitgevonden maar de angst is reëel. Zo reëel dat nieuwe machines soms tot twee jaar, je leest het goed, in de kast verstopt zitten achter een lading stoffen, zodat ik hun bestaan dreig te vergeten.

Het begon allemaal met mijn eerste Singer. Ik kocht een simpel basismodel een jaar voor ik op naaicursus ging omdat ik dacht dat we, eenmaal ik me aan het naaien zette, hechte maatjes zouden worden. Dat eerste naaien werd echter steeds uitgesteld en pas na enkele lessen bij BOHO durfde ik mijn nieuwe machine uit haar doos te halen. Gelukkig nam ze me het niet kwalijk en werden we uiteindelijk nog dikke vriendinnen. 

Vorig jaar kreeg ik een fantastische aanbieding om een meer gesofisticeerde machine te kopen, een Brother Innovis 100. Aangezien Girl in Uniform Lieve zo enthousiast was over haar machine, waagde ik mijn kans. Zo kwam ik in het bezit van een nieuwe prachtige vriendin, die helaas ook in de kast belandde. Om de een of andere reden kan ik het echt niet over mijn hart krijgen om mijn Singer aan de kant te schuiven.

Hetzelfde geldt ook voor mijn overlockmachine van Singer die sinds twee jaar in mijn kast staan en waarvan de garantie ondertussen zelfs bijna verstreken is.

Enige zelfreflectie is dan ook gepast: wat maakt dat ik schrik heb voor nieuwe naaimachines?

–        Ik heb het gevoel dat ze te ingewikkeld zijn

–        Ik ben bang dat ik ze kapot maak

–        Ik wil een rustig moment hebben om deze uit te proberen en er komt altijd iets tussen

–        Ik ben een bijzondere band met mijn minder comfortabele machine

–        Ik heb geen tijd om me te verdiepen in de handleiding…

Ok, ik geef het dus toe: ik heb last van procrastinatie, uitstelgedrag. En ja, dit is een vrij ernstige vorm, doch gelukkig niet levensbedreigend 😊.

Daarom heb ik mij voorgenomen om na mijn voetoperatie in november de machines uit te testen. Heb ik dan nog argumenten om dit uit te stellen? A ja, ik kan mijn voet niet gebruiken! Lieve kwam met het perfecte tegenargument: een brother innovis kan je met je vinger bedienen. Dus 15 november wordt voor mij D-Day, mijn dag van de naaimachines, waarop elke machine de aandacht zal krijgen die ze verdient. Of ben ik nu weer al aan het uitstellen? Ik hou jullie op de hoogte!

Tot schrijfs,

Tatiana