Tag: #mali

Explorer Tote – mijn zelfgemaakt cadeau

Gepubliceerd op door Girls in Uniform2 reacties

Mijn zus Elke weet perfect welke cadeautjes ik graag krijg. Zo staat op dit moment achter mij een bos tulpen in een vaas die ik van haar kreeg en krijgt het luchtplantje op mijn salontafel altijd veel complimenten. In januari ging ze de creatieve toer op en gaf ze me voor mijn verjaardag een doe-het-zelf pakket voor de Explorer Tote van Noodlehead.

In het pakket van ZipperZoo vond ik het papieren patroon van de Explorer Tote, alle metalen fournituren in mat zwart, prachtig blauw Lux kunstleer en een vrolijk opstrijklabel. Als extraatje voegde Mieke nog twee lapjes prachtige voeringstoffen toe uit haar eigen voorraad. Die ga ik houden voor een volgend project. Wat een schat is die Mieke toch, en zo fijn dat zij en mijn zus perfect weten wat ik graag zie!

Lees verder “Explorer Tote – mijn zelfgemaakt cadeau” →

Een vervolg breien… niet zo simpel

Gepubliceerd op door Girls in Uniform9 reacties

IMG_20171113_131750384Eindelijk, na zes maanden weer fijn thuis! Behalve voor het hectischere leven en de koude hier, ben ik weer blij om terug in België te zijn. Mijn familie en vrienden weer te zien, mijne vent te kunnen vastpakken…  En om terug achter mijn Marie te kunnen kruipen.

Een half jaar zonder mijn naaimaatje was wel erg lang…Nochtans had ik een gedegen alternatief in mijn hoofd. Als je geen naaimachine in je kist kan steken, dan neem je toch gewoon een paar bollen wol, wat uitleg over breisteken en enkele basispatronen mee naar Mali en hoppa!

Wel, niets te  hoppa… want ik was blijkbaar mijn jeugtrauma’s van de handwerkles vergeten. De breilessen op de lagere school waren bij mij nooit een succes. Het concept van breien klopte niet bij mij. Het was meer een alles-terug-uithalen-en-opnieuw-beginnen-les. Ik herinner me de beer in twee kleuren die we moesten  breien. knitting-1614283_1920Het onding is bij mij steeds in één kleur gebleven en het arme beest kreeg nooit armen of benen. Zelfs de goedbedoelde hulp van mijn moeder kon de breiknuffel niet redden. Ook haar bijdrage werd meedogenloos uitgehaald en ik kon voor de 7de keer opnieuw beginnen.

Blijkbaar heb ik die herinneringen zeer diep weggestopt, want ik was wel erg enthousiast toen ik de winkel binnestapte op zoek naar breinaalden, haakpennen en een breiboek. Dat enthousiasme is vrij snel gekelderd toen ik in mijn kamertje met goede moed aan het eerste breiwerk begon.

Op zich vind ik het getik van naalden en het repetitieve erg ontspannend.  Maar het duurde nooit lang voordat mijn steken gedraaid raakten, ik een steek liet vallen of ik ter plaatse een nieuwe manier van steken breien uitvond. Op het moment zelf laat ik het niet aan mijn hart komen en ga ik dapper voort, maar tien rijen later springt die fout zo in het oog dat ik besluit wat nauwkeurigheid aan de dag te leggen, die rijen uit te halen en opnieuw te doen.IMG_20171113_131827620

En dan begint het meest verschrikkelijke van het breien. Niet het uithalen zelf want dat is maar aan een draadje trekken, maar proberen die steken terug terug op de naald te krijgen, zonder dat je de helft vergeet of laat vallen. Waarschijnlijk zijn er wel kneepjes of handige tips om me te helpen, maar in opdracht zijn de breiwonders waar je raad aan kan vragen eerder dungezaaid.

nuclear-2123685_1920Bon, om een lang verhaal kort te maken… ik heb na enkele pogingen van breien en uithalen het breiwerk in een kast gelegd, en de deur dichtgedaan. Project ‘Margot leert breien’ wordt even on hold gezet. Het was dat, of het ding ritueel in brand steken. Maar feiteljk vind ik het jammer. Als ik zie wat voor schitterende dingen Lieve al gebreid heeft, dan jeuken mijn vingers.

Misschien moet ik het later nog eens proberen onder een iets meer professionele begeleiding. Maar nu niet.

Ik kruip weer achter Marie en geniet van het geluid van haar gestik. Even geen breiavonturen meer, maar weer lekker naaien. Ik probeer niet te veel te denken aan mijn jammerlijke falen, en hoe dat stukje breisel mij nu nog steeds aan het uitlachen is…

En jij? Vind jij breien, haken of een ander handwerk een goed alternatief voor naaien? Wat is je favoriet? Of ben je er even handig in als ik? (Ik hoop echt dat ik niet de enige ben…)

Tot schrijfs,

Margot

Gevoerde stropkes

Gepubliceerd op door Girls in Uniform5 reacties

Mijn ventje is een echte waterrat. Als wij op reis zijn, zit ik meestal een boekje te lezen aan het zwembad, en speur ik het water af tot ik een donker kopke boven water zie verschijnen. Mijn ventje zie ik enkel, als hij uit het water komt om iets te drinken, of als we gaan eten.

sea-717487

Zelf ben ik niet zo’n held als het op koud water aankomt. Meestal waag ik mij stap voor stap de trap van het zwembad af, tot het water aan mijn buik komt. Da’s dan het moment dat ik huiverend terugvlucht naar mijn warm plekje op de stoel. Michael vindt dat telkens weer hilarisch. Hij is pas helemaal in zijn element, als we ergens op een pier zitten, vanwaar hij kan snorkelen in zee. Visjes kijken…

©Lieve Deduytschaever 170912 20

Tijdens mijn laatste poging tot snorkelen kreeg ik meer zout water binnen, dan dat ik iets zag onder de waterlijn. Laten we die herinnering dus maar snel vergeten… Toch heb ik mij voorgenomen mijn liefste op de volgende reis tegemoet te komen in zijn passie. Vol goede moed heb ik – net als hij – een snorkel gekocht. Met een stofje dat Margot mij toestuurde vanuit Mali, maakte ik een stropzakje om het ‘onding’ in stijl mee te nemen naar het strand. Ik voerde het met een simpel wit katoentje. Voor Michael geen kleurtjes, maar een zwart zakje, assorti met zijn snorkelset, wit gevoerd.

©Lieve Deduytschaever 170912 09©Lieve Deduytschaever 170912 17©Lieve Deduytschaever 170912 04©Lieve Deduytschaever 170912 18

Benieuwd hoe ik het gemaakt heb? Scrol snel verder naar de fototutorial!

Tot snel,
Lieve

Tutorial gevoerd stropzakje

©Lieve Deduytschaever 170912 27
Meet de lengte en breedte die je nodig hebt voor het zakje, plus 1 cm naadwaarde langs elke zijde. Knip twee maal de buitenstof, twee maal de binnenstof (voering), en twee maal het bovenstukje (breedte van je zakje * 8 cm – dit wordt de tunnel). Knip een stukje koord van drie keer de breedte van je zakje, en een schuivertje waarmee je het zakje stropt.

©Lieve Deduytschaever 170912 28
Stik op 1 cm van de rand, goede op goede kant, drie zijden van binnen- en buitenstof dicht. Laat de bovenkant open. Knip de onderste hoekjes schuin af tot vlak tegen het stiksel.

©Lieve Deduytschaever 170912 29
Leg het bovenstukje met de goede kanten op elkaar, en stik op 1 cm van de rand. Strijk de naadwaarde open.

©Lieve Deduytschaever 170912 30
Stik de naadwaarde langs beide kanten van de naad vast. Zo blijven die flapjes straks mooi op de plaats, als je er met het touwtje moet passeren.

©Lieve Deduytschaever 170912 31
Doe hetzelfde aan de andere rand van het bovenstukje.

©Lieve Deduytschaever 170912 32
Vouw en strijk het bovenstukje dubbel. Duid met kleermakerskrijt een horizontale lijn aan op 1 cm van de bovenrand, en markeer het midden. Daarna meet je langs links en rechts 1 cm af. Dat is waar je ringetjes komen. Verstevig het stukje langs de binnenkant met vlieseline of kleefkatoen.

©Lieve Deduytschaever 170912 33
Plooi het bovenstukje terug open. Gebruik een tang of hulpstukje om de ringetjes stevig in de stof te duwen.

©Lieve Deduytschaever 170912 34
Draai de binnenstof met de goede kant naar buiten. Speld het bovenstukje op de binnenstof, met de ringetjes naar boven en de zijnaden mooi op elkaar. Laat een keergat van 10 cm. Geef een hulpstiksel op 0,5 cm van de rand, zo blijft alles straks mooi op z’n plaats.

©Lieve Deduytschaever 170912 35
Schuif de binnenstof in de buitenstof, met de goede kanten op elkaar. Speld vast en stik door alle lagen heen op 1 cm van de bovenrand. Laat het keergat van ongeveer 10 cm open.

©Lieve Deduytschaever 170912 36
Trek de stoffen door het keergat en duw de voering in de buitenstof. Steek de hoekjes in elkaar.

©Lieve Deduytschaever 170912 37
Steek een veiligheidsspeld door je touwtje, en schuif het geheel, langs het keergat, door de tunnel bovenaan. Steek vervolgens de beide uiteinden door de ringetjes.

©Lieve Deduytschaever 170912 23
Bij het zakje van Michael was de stof te fijn om met ringetjes te werken. Ik koos ervoor om hier de zijnaad een stukje open te maken en het touwtje daardoor naar buiten te laten komen. Maak dan op een cm van boven- en onderrand een dwarsstikel. Zo voorkom je dat de naad verder open gaat.

©Lieve Deduytschaever 170912 38
Plaats het schuivertje over het touw en leg een of twee knoopjes in de uiteinden, zodat het touw er niet terug door schiet. Speld het keergat dicht.

©Lieve Deduytschaever 170912 39
Stik op enkele mm van de rand alles door. Zo sluit je ook het keergat.

©Lieve Deduytschaever 170912 40
Klaar is je gevoerde zakje!

©Lieve Deduytschaever 170912 21

Afrika challenge vanuit Mali – part II

Gepubliceerd op door Girls in Uniform12 reacties

Een paar weken geleden stuurde Margot ons twee dozen vol naailekkers op, vanuit het verre Mali. Omdat ze nogal lang onderweg waren, beschreef Margot gisteren hier alvast wat ze van ons verwachtte. Een heuse Afrikaanse naaichallenge!

Alsof het lot het zo bepaalde, arriveerden de langverwachte dozen een paar uur na publicatie op een bureau in Evere. Mijn ventje vertilde zich haast aan aan het gewicht. Wie verwacht ook, dat twee dozen met ‘stofjes’ zoveel wegen?

©Lieve Deduytschaever 170801 01

’s Avonds werd alles duidelijk… Margot heeft zich eens lekker laten gaan, en stuurde ons niet minder dan elf prachtige stoffen, waarvan sommigen zelfs vier meter lang! Ze uitpakken alleen al was een klein feestje voor mij. Er zat ook een leuk briefje bij voor de drie achtergebleven naaisters, waarin onze girl in Mali beschrijft waar de stoffen vandaan komen, hoe we ze moeten wassen, en dat ze toch graag zelf ook een stukje van die prachtige roze batik (rechts onderaan) wil krijgen.

©Lieve Deduytschaever 170801 04

De uitdaging? “Verdeel de stoffen onder jullie drietjes, en maak er elk twee creaties mee”. Aangezien we niet bij elkaar in de buurt wonen, verliep het keuzeproces via Messenger op Facebook. Ik had verwacht dat het een zware bevalling zou worden. Maar volgens mij is Margot helderziend, want de drie meiden maakten elk totaal verschillende keuzes. Geen catfight dus, tussen de Girls in Uniform.

Nu wachten er twee van de drie pakketjes op een nieuwe eigenares. Mijn katoentjes zitten alvast in de wasmachine, want ik kan er niet snel genoeg mee aan de slag gaan!

Verlies onze blog niet uit het oog, want de resultaten zie je de volgende maanden zeker hier verschijnen.

©Lieve Deduytschaever 170801 08©Lieve Deduytschaever 170801 09©Lieve Deduytschaever 170801 07

Kan jij raden, welk pakketje naar welke girl gaat?

Stuur ons gerust ook nog wat ideetjes, want een geschikt patroontje zoeken, is allesbehalve evident!

Tot snel,
Lieve

Afrika challenge vanuit Mali

Gepubliceerd op door Girls in Uniform11 reacties

Post krijgen in operatie (militair jargon voor een buitenlandse opdracht) is altijd leuk. Ondanks de skypegesprekken en de chats, kan er eigenlijk niets tippen aan een pakje en een kaartje vanuit Belgenland. Aangezien ik hier al een paar schitterende pakjes heb gekregen van vrienden en collega’s, maar ook van de girls, dacht ik: “Misschien is het nu eens mijn  beurt om een pakje op te sturen”.

Maar een pakje met wat? Ah, stofjes natuurlijk, en daar hebben ze er in Mali veel van. Ik kijk al maanden mijn ogen uit, hoe elegant de Afrikaanse dames hier gekleed lopen. Lange rokken of strakke kleedjes met de meest drukke en fleurige prints…  ze staan er schitterend mee. Yep, de trots en fierheid van een Afrikaanse vrouw, we kunnen er soms nog iets van leren. Ik voel me altijd een boerin in mijn militaire, niet-getailleerde  woestijnkloffie met bottines. Niet echt de meest elegante kledij.

Soit, Afrikaanse stofjes fascineren me dus. De gekste kleurencombinaties, de meest schreeuwerige patronen, je ziet het hier allemaal liggen en hangen op markten en in winkels. Om te watertanden. Maar… mocht ik met sommige van die prints rondlopen, zouden velen me hoofdschuddend nakijken. Ik sta niet met grote dessins, en geef me geen geel of oranje, want ik zie er onmiddellijk ziek uit. Maar… ‘t is wel eens een uitdaging om er iets van te maken natuurlijk.

33414085916_2544013e93_o
Foto MINUSMA

De challenge voor mijn naaimaatjes was gevonden: wat maken de dames van Afrikaanse stofjes? Even polsen of de girls het allemaal zagen zitten, en ik kreeg niets anders dan dolenthousiaste reacties. Het kleurenschema was voor iedereen feitelijk dezelfde: alsjeblieft geen geel. Met die beperking trok ik naar verschillende winkels.

Het resultaat: een boel stofjes; sommige met traditionele prints, en andere wat meer midden-oosters getint. Alles in een dozen gestopt en naar België gestuurd met een briefje: “Hier zijn de stofjes: elke girl krijgt de opdracht om twee naaisels te maken. De tweede en grootste eis: amuseer jullie erbij!”

14278570397_3b8842a469_o
Foto MINUSMA/Marco Dormino

De meeste stoffen zijn drie à vier meter lang, dus de dames kunnen bepaalde stofjes delen, mochten ze dat willen. Ik moet wel eerlijk bekennen: niet alle stofjes die ik heb gekocht zijn in die dozen naar België beland. Ik heb er lekker een paar achtergehouden voor mezelf…

Ik ben alvast benieuwd wat ze er van vinden en wat ze ermee maken. We houden jullie in ieder geval op de hoogte.

Tot schrijfs,
Margot