Ons oudste dochter is er eentje van het stoere type. Mee shotten met de jongens en lekker ‘cool’ doen is haar ding. Dat uit zich ook in haar kledijkeuze. Ze is gek op hemdjes… zoals die haar papa of haar neefje dragen.

Dan zit er niets anders op, om de uitdaging aan te gaan. Aangezien een hemd naaien al van een fameus niveau is (dat ik nog helemaal niet bereik!), en ik niet onmiddellijk een naaipatroon, noch stof op voorraad had, besloot ik een hemd van papa te recyclen op haar maat.

Na wat youtube filmpjes kwam ik echter niet veel verder; niemand denkt er blijkbaar aan, om het zó klein te maken! Dan maar met het gezonde verstand en met behulp van een goed passend confectiehemdje. Ik geef toe dat ik zeker vijf maal heb gemeten en nagedacht, of het zo wel zou lukken, voor ik er de schaar in durfde zetten maar ik ben blij met het resultaat.

Om het geheel compleet te maken, en op dringende aanvraag van de toekomstige draagster, hoorde er een das bij gedragen te worden. Gelukkig was papa snel overtuigd om ook een das te recyclen. Om jaloerse jongens te slim af te zijn, heb ik de dubbele windsorknoop vereeuwigd, door hem vast te naaien en er een rekker in gestikt, die mooi verdwijnt onder de kraag van een hemd.

Heb jij al de uitdaging aangegaan om ergens zonder patroon aan te beginnen? Hoe heb jij dat ervaren?

Gastblogster
An