Kleedjes, rokjes, zelfs onderbroeken… mijn zelfgemaakt garderobe begint aardig te groeien. Maar wat ik nog wat mis zijn vestjes, truien en t-shirts. Toen ik in La Maison Victor de Naomi cardigan zag, wou ik die wel eens proberen, maar ik had geen leuk tricot stofje om eraan te beginnen. Een ding was zeker: mijn Naomi zou niet in een mosterdkleur zijn, want dan zou ik er verschrikkelijk vaal uitzien.

Toevallig troonde Tatiana me een paar weken later mee naar de Stoffenkamer in Gent, waar ik een leuk crèmekleurige tricot vond met een subtiel glittertje. Omdat ik een zwak voor blauw heb, deed ik de afwerking van de cardigan met een stukje donkerblauwe punto di roma die ik nog had liggen van mijn jumpsuit.

Ik had op voorhand wel mijn twijfels over het vestje, omdat het niet echt een model is dat mooi open hangt. Ook de halslijn was niet mijn eerste keuze. Maar ik wou het toch eens proberen.

Zoals steeds bij LMV was de Naomi niet moeilijk te maken. De biesjes aan de mouwen en de voorkant maken het iets specialer en hierdoor kan je het zo formeel of sportief maken als je zelf wilt. Ik was aangenaam verrast door de combinatie met het donkerblauw, maar vond het jammer dat de binnenkant van mijn tricot niet echt mooi is om te zien. Een aandachtspuntje voor de volgende keer.

Het feit dat Naomi met drukknopen sluit, vind ik op zich wel leuk. Maar ik zoek toch nog verder naar een cardigan die iets rechter hangt en gewone knopen heeft.

Toen kwam weer het moeilijkste, de foto’s maken. Gelukkig dacht ik eraan op mijn cardigan mee te nemen op naaiweekend in Malle en wilden Lieve en An me opnieuw uit de brand helpen door als fotograaf op te treden. Wat poses en veel gegibber later stond er een volledige fotoreportage op de digitale schijf. Toch wel handig als je je privé-fotografen hebt hé. En ze kunnen nog naaien ook…

Toch zal ik deze Naomi altijd blijven bekijken als een proefstuk vrees ik. Ik ben er nooit helemaal verliefd op geworden en zal hem dus niet vaak dragen. Maar ik zoek verder naar mooie modelletjes en als ik die vind, zijn jullie de eersten die het weten.

Tot schrijfs,
Margot