Heb jij jezelf ook al eens streng voorgenomen om alleen nog maar zaken te naaien die je nog echt mist in je kast, zoals cardigans, t-shirts, broeken… en dan holderdebolder verliefd worden op een stofje waar je enkel een jurk uit krijgt, terwijl je kleerkast uitpuilt  van de kleedjes? Ik wel. Soms ben ik ook gedisciplineerd (jaja…) en ga ik actief op zoek naar een patroon van een truitje of cardigan die ik nog niet in mijn zelfmaak-kleerkast heb hangen. Laatst hielp het lot me een handje in de vorm van een schitterend patroon in La Maison Victor, de Sofia. Een leuk wikkeltruitje met lange mouwen, niet moeilijk te maken en zo ubermakkelijk te combineren op… vanalles!

Het patroon was dus in orde, nu nog de stof. Ik had op mijn eerste naaiweekend een grote lap donkergrijze fluweel gekocht, totaal niet wetend wat ik daarmee ging aanvangen. Ik had me ook nog nooit gewaagd aan die stof. Er hangt zo’n oud en traditioneel aura rond en ik durfde me er nooit aan wagen. Fluweel of velours heeft namelijk iets waar je hard op moet letten: de vleug. Dat is de schijn die de stof heeft naarmate het licht erop valt. Als je dan een patroondeel in een afwijkende richting knipt, lijkt er echt een kleurverschil te ontstaan. Ik met mijn knipflaters ben daarom steeds ver weggebleven van velours.

Nu ik toch dat mooie heb liggen, met een mooie blauwgrijze schijn, leek me het een ideaal moment om die veloursvrees aan te pakken. Volgens Google werk je met fluweel door eerst de richting van de vleug te bepalen. Strijk met je hand over de stof om te voelen in welke richting die haartjes gaan. Strijk je met de haartjes mee, dat is de richting van je vleug. Was bij mij wat moeilijk want mijn velours heeft ook nog een bloemenprintje dus die vleug was wel even zoeken. Ik heb heel lang mijn stofje liggen aaien 🙂

Nog volgens Google moet je voor een trui alle patroondelen tegen de vleug in knippen. Ik heb een groot papier naast me gelegd met die woorden, en heb dan de componenten van de Sofia geschikt op de stof. Twintig keer nagekeken of er niets gedraaid lag en na veel twijfelen er toch de schaar ingezet. Driewerf hoera, mijn vleug zat goed en de Sofia in elkaar steken ging vrij vlot.

Het resultaat van mijn donkergrijze velours vind ik schitterend, hoewel het niet mijn kleur is. De kleur gaat van lichtgrijs naar blauwig naar bijna zwart. Het patroontje zelf is ook heerlijk. Ik was wat bang of het truitje teveel inkijk zou hebben, maar het blijft allemaal fatsoenlijk. Enig minpuntje:  ik zou de panden en de mouwen de volgende keer wel minstens 10 cm verlengen. Een commentaar die ik al van een paar naaisters gehoord heb.

Maar toch: ik ben fan van velours én van Sofia geworden. En jij? Werk jij met fluweel? Hoe past jouw Sofia? Laat het me maar weten!

Tot schrijfs,

Margot