Het juiste cadeau vinden voor elke gelegenheid en persoon, daar maak ik steeds weer een ‘missie’ van. Ik neem mijn tijd en begin vaak lang op voorhand te zoeken. Net omdat ik het zo belangrijk vind, komt daar toch wel wat stress en onzekerheid bij kijken, zeker als ik besluit dat het juiste geschenk iets zelfgemaakts is. Bij het vertrek van mijn favoriete collegaatje werd het een Stinger-tas, persoonlijker kan het haast niet!

Vriendschap, het is iets waardevols dat je op de vreemdste plekken vinden kan. Toen ik anderhalf jaar geleden mijn eerste stappen zette in de Koninklijke Militaire School, bleek mijn naaste medewerker een dame wiens pad ik in een ver verleden al eens kruiste. We kenden elkaar toen niet zo goed, maar toch stelde het mij meteen gerust dat ik met haar zou samenwerken. Al snel bleek mijn gevoel te kloppen: we vormden goed team en ik begon haar niet enkel te zien als een collega, maar ook als een vriendin. Nu, dik anderhalf jaar later, kiest zij voor een nieuwe uitdaging in een andere militaire school.

De gewoonte is dat de collega’s bij zo’n afscheid rondgaan met de hoed en samen een cadeautje kopen. Maar voor de mensen waar ik dag in dag uit mee samenwerk, mag het wat meer zijn. Ik had maanden voor datum al een ideetje op maat uitgedokterd, maar vlak voor ik eraan begon, bedacht ik mij. Of we elkaar nog gaan zien, dat weet ik niet, want deze vriendschap is onlosmakelijk verbonden met ons werk… maar ik wilde wel een heel persoonlijk geschenk geven. En wat is persoonlijker dan een tas die ik van a tot z zelf ontworpen en gemaakt heb? De Stinger tas werd het dus!

De Stinger – mijn eigen patroontje gehackt

Ik ken de stijl van mijn lieve collega niet zo goed, dus de stofkeuze was een grote gok. Haast alle stoffen en fournituren vond ik bij De Stoffenknop in Merelbeke. Ik viel als een blok voor een gebloemde canvas met een blauwe ondergrond, al was die qua kleuren moeilijk te combineren met andere stoffen. Omdat ik de hele tas in deze stof wilde doen en ik de print moest breken, besloot ik alles te omranden met een paarse paspel. Ik koos voor een grijze rits op rol. De voering werd een zacht grijs katoentje met witte bloemen. De beige-met gouden tassenband vond ik bij Toverstof.

Al ben ik natuurlijk nog steeds blij met mijn patroontje, ik besloot mijn Stinger te hacken om zo de toegangsruimte bovenaan groter te maken. Ik trok de rits langs beide kanten tien centimeter verder door. Dat kan makkelijk door zowel je ritspanden als het zijpand respectievelijk tien centimeter langer en korter te maken. Ik zorgde er ook voor dat de bovenkant van het paspelvak gelijk kwam met de overgang tussen rits en zijkant, wat ik optisch wel mooi vind.

Binnenin liet ik een aantal vakken weg om wat meer ruimte te creëren. Ik hoop namelijk dat ze de Stinger wil gebruiken om haar uniform mee te nemen naar het werk. Veel vakken heeft ze in dat geval niet nodig. Een GSM zakje en twee grotere vakken volstaan volgens mij.

Aan het einde van de rit was ik een beetje in de war. Ik was helemaal gek op de tas en zou ze zo voor mezelf houden als het geen cadeautje was… Langs de andere kant was ik ook bang dat ze de fleurige tas niet mooi vindt en ergens wegstopt in een kast, in het beste geval. Het zorgde voor een paar slapeloze nachten. Maar dat gevoel zakte na een paar dagen en bij haar vertrek gaf ik de Stinger met het nodige zelfvertrouwen aan mijn lieve collega, in de hoop dat ze er blij mee is.

Herken jij mijn verhaal? Ik hoor het graag!

Tot snel,
Lieve