Eindelijk, de nieuwe Fibre Mood was er met een patroonscoop voor ons. Onder de Girls begonnen de serieuze gesprekken over wie wat deze keer zou maken. Toch een kleedje of een topje? Wie wil zich wagen aan een broek? Ik moet toegeven dat ik niet zoveel kleedjes meer draag dus nu is het bij mij allemaal bovenstukken wat de klok slaat. De mouwen van de Clemence top waren een detail waar ik steeds op terugkwam. Doen of niet?

• 

• 

Eerlijk gezegd heb ik wel wat getwijfeld omdat ik bang was dat het een beetje jaren ’80 ging aanvoelen. Er zijn veel fantastische dingen gebeurd in de eighties (ik ben geboren bijvoorbeeld…) maar sommige modefenomenen uit de jaren tachtig moeten vooral in die tijd blijven en de vierkante brede schouders zijn daar een voorbeeld van. Aan de andere kant… de plooien in de mouw leken me zo’n uniek detail dus ik besloot het erop te wagen.

Clemence is een top voor tricotstofjes en ik had in Dubbelpunt laatst een mooie donkergroene tricot gescoord die ik wou gebruiken om een trui met vleermuismouwen te maken. Voor dat wilde project had ik echter nog geen patroon en hier lag mijn patroon op een stofje te wachten. Het feit dat ik regelmatig (of bijna altijd) op een stoffenregime sta en dus geen stofjes meer tracht te kopen als het niet echt nodig is, heeft er ook wel iets mee te maken.

De top zelf was erg simpel. Alleen de uitleg van de mouwen was voor mij even zoeken. Maar Clemence laat zich voor de rest erg makkelijk in elkaar zetten en op twee naaidagen kon ik mijn dennengroen naaisel in de spiegel bewonderen. Een toppertje!

Ik vertrok de volgende dag met twee vriendinnen op glampingweekend naar de bossen en de natuur in Zoersel, dus had ik twee fotografen ter mijner beschikking. In drie dagen moesten we wel tijd vinden om een korte fotoshoot te doen? Wel, het geraakte nog net in de planning, maar het was toch wringen. Wie had gedacht dat al die activiteiten van kletsen, cava drinken, hapjes eten en nog meer kletsen zoveel tijd in beslag zouden nemen? We hebben ons in ieder geval super geamuseerd tijdens de fotoshoot. (Dames, mijn dank is weer groot.) Ik was ook extra trots dat mijn hele outfit zelfgemaakt was want ook mijn Lucabroek was een eigen creatie uit Veritasmagazine, waar ik nog steeds heel trots op ben.

Clemence zal voor mij dus om twee redenen een blijvertje zijn. De shoot op zichzelf voor het kledingstuk was al hilarisch maar het patroontje is zo makkelijk dat ik ze zeker ga gebruiken voor een twee of derde versie. Benieuwd naar alle andere versies van Clemence en de naaipareltjes die de andere dames hebben gemaakt? Je kan ze hier bewonderen op de twintigste Linkparty.

Tot schrijfs,

Margot