Herinner jij je nog je eerste stofje dat je alleen kocht? Ik wel. Het was op een stoffenspektakel in Mechelen en het was een miskoop. Het lag tot nu toe onderaan mijn Stoffendoos. Ik weet zelfs niet meer wat ik ermee wou doen maar ik dacht dat het zwart was totdat ik het in het licht hield en ik het donkerbruine tintje ontdekte.

Ik heb nooit een projectje gevonden dat bij mijn miskoop paste, totdat ik terugdacht aan mijn voornemens voor 2019: namelijk een broek maken. 2020 doet al bijna haar intrede en ik moet wel zorgen dat ik minstens één van mijn goede voornemens tot een goed einde breng. Het nauwkeurig afwerken van projectjes is nog steeds een work in progress, maar een strakkere broek maken, dat moet toch te doen zijn.

Mijn oog viel op de Luca broek uit het Veritas magazine. Ik heb broeken met een geometrische print steeds het einde gevonden. Je vindt ze nu volop in de winkel maar meestal loopt de print zo ongelukkig door (of helemaal niet) dat ik dacht: misschien kan ik dit beter?

Zulke broeken moeten toch goed zitten dus ik wou eerst een testversie te maken en daarvoor kon mijn donkerbruine miskleun wel dienen. Het is een vrij dunne stof die een miniem klein beetje rekt. In de beschrijving stond dat je bij een niet-rekkende stof beter een maatje groter neemt dus nam ik een maatje 38 op hoop van zegen.

Luca heeft achteraan een paspelzak en ik ben nooit fan van zakken maken. Ze lijken een detail en toch heb ik er steeds de grootste moeite mee. Aangezien het een testversie was, was dit techniekje wel eens de moeite waard om te proberen. Het is niet de allermooiste paspelzak geworden maar hij kan er mee door.

De figuurnaden en de blinde rits waren geen probleem en ik had de broeksband er al ingezet toen ik hem voor de eerste keer echt paste. Aan de benen geen probleem maar vanboven slobberde alles toch nog teveel naar mijn zin. Helaas moet je dan eerst alles losmaken voordat je figuurnaden kunt veranderen en algauw zeurde mijn luie kant dat het wel goed was zo en of we dit projectje niet gewoon even snel konden afmaken en aan iets nieuws konden beginnen? Maar ik ben mijn tweede voornemen van 2019 nog niet vergeten dus heb ik braaf alles losgetornd, aangepast en weer dichtgenaaid totdat het goed was.

Toen ie bijna klaar was, bekeek ik mijn donkerbruine projectje en was ik bijna tevreden. Alleen, Luca was wat saai en ik miste een detail om mijn broek dat tikkeltje specialer te maken. Ik wou geen applicatie op de achterkant zetten maar een mooie sierband aan de zijkant zou het wel wat opleuken. Na veel getwijfel bij Marie Karo kwam ik thuis met een simpel zwart bandje met slangenprint dat na het zorgvuldig opstikken mijn Luca toch dat spatje extra geeft.

Ik ben nu zo blij met mijn eerste Luca dat ik mijn testversie nog wel even houd. Hij is wat koud voor in de winter maar als tussenseizoensbroek is ie perfect, met een hak of een laarsje onder. En ik weet dat Luca zich dus perfect leent om ooit een broek in tartanprint te maken, dus dat belooft…
Tot schrijfs,

Margot