Al een hele tijd geleden vroeg mijn nichtje Marijke me om haar feestjurk te maken voor de communie van haar zoon. Ze volgt Girls in Uniform van dichtbij en wist perfect wat ze wilde: de Brenda jurk van Designer Stitch met een wijde rok en pofmouwen.

Omdat we elkaar, onder andere door Corona, al een hele tijd niet hadden gezien, bespraken we de jurk grotendeels online. Marijke was zo enthousiast dat ze zelf op zoek ging naar een geschikt stofje. Ze stuurde mij telkens haar ideetjes door, en ik bekeek dan of de stof geschikt was. Uiteindelijk viel haar oog op deze prachtige koningsblauwe scuba crêpe van Textielstad.

De stof is zwaar en stevig, maar valt toch mooi door. Ideaal voor de Brenda jurk dus. Toch had ik er een bedenking bij: voor een communiefeest eind september is de stof misschien wat te warm? Marijke kon daar inkomen, en dus gingen we op zoek naar een iets minder warm mouwtje. Na opnieuw wat heen-en-weer gechat besloten we de 3/4de pofmouw van de Brenda (die ik wel maakte in mijn versie) tot net boven de elleboog in te korten en gewoon te laten hangen. Dat zorgt voor wat meer ventilatie onder de armen :-).

Meestal heb ik wel wat stress en drempelvrees als ik voor iemand anders naai, maar in dit geval ging ik heel ontspannen aan de slag. Marijke had namelijk stof genoeg gekocht om in geval van een foutje een aantal patroondelen opnieuw te kunnen knippen. En gelukkig maar… Toen ik de rok aan de rug wilde zetten, bleken die delen niet overeen te komen. Ik had de rug twee maten te klein geknipt. Leve de extra stof!

De prachtige blauwe crêpe was een plezier om mee te werken. De stof beweegt niet onder je schaar en doet ook netjes wat ze doen moet op de naamachine. Bovendien had ik een selectie van blauw lockgaren liggen die heel mooi paste bij de jurk, dus ook de binnenkant kon ik netjes afwerken.

Tijdens de eerste passessie, twee weken voor de communie, bleek dat Marijke een beetje stof te veel had aan de onderrug. Gelukkig kon ik dat eenvoudig oplossen door de figuurnaden wat hoger te maken en uit te diepen. Dat vind ik een van de voordelen van de Designer Stitch patronen: elke jurk heeft figuurnaden, zodat je ze volledig kan aan passen aan je eigen vrouwelijke vormen.

Verder hoefde ik helemaal niets aan te passen. De jurk lijkt wel voor Marijke gemaakt… wat eigenlijk ook wel zo is natuurlijk. Eén van de voorwaarden waaronder ik naai voor anderen, is dat ze ‘moeten’ poseren voor blogfoto’s. Deze keer ging Marijke echter niet voor mijn lens staan, maar voor die van mijn ventje.

Samen met een supernerveuze Marijke trokken we naar het Gentse Parkbos. Net als heel wat andere dames staat zij niet graag voor de lens. Kwam daar nog eens bij dat er nét op dat moment heel wat wandelaars voorbij kwamen en ze een massa leuke complimentjes kreeg. In plaats van te ontspannen na een tijdje, vond ze het steeds minder aangenaam. Toch deed ze dapper verder. En zeg nu zelf, ze straalt, toch?

Tot snel,
Lieve