Als een broekenpatroon goed past, zal ik het bijna zeker opnieuw gebruiken. Want dat een broek op mijn lijf geschreven is… dat gebeurt zelden of nooit! De Pietra van Closet Core Patterns had ik eerder dit jaar gemaakt en goedgekeurd. Toen deze leuke linnen-viscose van Minerva in de bus viel, wist ik dus wat ik wilde maken.

Een patroon nog een keertje gebruiken, niet moeilijk, toch? Wie mijn vorige Pietra bekijkt, ziet echter dat er iets mis is gegaan… Wat ik draag, lijkt wel een volledig ander model! Wil je weten hoe dat komt? Lees dan vooral verder.

Ik werk niet vaak met een papieren patroon en meestal neem ik het patroon toch nog eens over op patroonpapier. Zo is het heel erg duidelijk dat het patroon al eens gebruikt is, en kan ik makkelijker aanpassingen doe naar de toekomst toe. Maar toen ik mijn vorige Pietra maakte, kreeg ik het lumineuse idee om het patroon gewoon uit te knippen. Ik had niet veel tijd en geen zin om te tekenen, dus koos ik voor de ‘luiewijven-methode‘.

Wat ik echter vergat, was dat ik ook van het tweede model in de enveloppe de juiste maat had uitgeknipt. Dat is een wijd model, en in eerste instantie maakte ik dat niet omdat ik tegenwoordig liever voor een aansluitende snit kies. Ik legde het patroon echter blindelings op de stof, en knipte alles vlotjes uit.

Ik moet mezelf corrigeren: zo vlot ging het niet. Ik bleek te weinig stof te hebben en besloot de broek korter te maken. Mijn vorige versie was ook 3/4, en dat was leuk. In eerste instantie stelde ik mij dus geen vragen. Na het knippen begon ik vol goede moed te broek te naaien, en ook daar liep alles vlotjes.

Het is moeilijk te geloven, maar ik begon mij pas vragen te stellen bij de eerste pas. Want de broek leek mij toch wel héél erg wijd, terwijl ik een aansluitend model dacht te maken… en toen begon ‘mijnen euro’ te vallen. In eerste instantie was ik boos op mezelf. Hoe kon ik zo stom zijn??? Zonde van mijn mooie stof. Maar ik was nu zo ver, dus ik kon de broek beter volledig afwerken, niet?

Een wijde broek knip ik meestal extra lang. Ik heb graag dat ze nét niet over de grond sleept, want dat verlengt mijn korte beentjes een beetje. Aangezien ik de broek had ingekort wegens te weinig stof, voldeed de broek a priori niét aan mijn eisen. Eens afgewerkt vond ik de lengte een beetje raar…

Ik liet de ‘zomerbroek’ dus in eerste instatie een paar weken hangen omdat ik niet goed wist wat ik ermee aan moest. En toen kwam de herfst, en vielen de puzzelstukjes in elkaar. Want hoe leuk is deze broek boven mijn favoriete Italiaanse laarzen?

Laat ons zeggen: eind goed, al goed. Deze broek is perfect voor de herfst en in combinatie met een wijde trui en elegante laarzen. Naar het schijnt een stijl die mij ook nog eens goed staat… Benieuwd wat jij ervan vindt!

Tot snel,
Lieve