De Bertha broek van FibreMood maakte ik al keer op keer, en zagen jullie dus tot vervelens toe op de blog verschijnen… maar ik kan er niets aan doen. Ze zit zo heerlijk… Om jullie niet het gevoel te geven dat je iets bekijkt wat je al eerder zag, voeg ik er deze keer een leuk coltruitje aan toe: de Sage van La Maison Victor.

Het stofje voor de Sage kreeg ik vorig jaar voor mijn verjaardag van Margot. Zij kocht de lap heerlijk zachte tricot-met-gaatjes (hoe heet dat ook alweer?) bij Marie Karo. Het is zo’n stofje dat niet echt geschikt is voor de winter, wegens te dun voor een trui, maar dat dan weer te dik is voor zomernaaisels. Eerst dacht ik er een simpele longsleeve van te maken, maar dat sprak mij om de één of andere reden niet zo aan.

In de LMV van september-oktober 2022 stond een leuk coltruitje, de Sage. Perfect om ergens onder te dragen voor een extra laagje winterwarmte. Ik had het magazine niet in huis, maar mijn zus wees mij erop tijdens de opening van Toverstof in Melle. Dus kocht ik het boekje daar meteen, zodat ik ook aan de slag kon met het patroon.

Moeilijk is het patroon helemaal niet, maar ik deed toch aanpassingen om het meer te laten aansluiten op mijn idee van een ‘sous-pulle’. Zo versmalde ik het lijfje met een paar centimeter, zodat het iets meer aansluitend werd. Voor een volgend truitje zou ik trouwens de col wat hoger maken, omdat het nu niet écht veel warmte geeft. Verder vind ik deze trui helemaal geslaagd!

(Nvdr.: Let maar niet op de plooitjes ter hoogte van de borst. Ik maakte de fout om een warm onderhemdje te dragen voor de fotoshoot, en blijkbaar bleven de stoffen aan elkaar haken…)

Toch nog een woordje over deze heerlijk warme Bertha. Het stofje kocht ik tijdens een bezoek aan het Stoffenspektakel in Flanders Expo, Gent. Ze is een stuk rekbaarder dan de stoffen die ik normaal gezien gebruik voor geklede broeken, en mocht ik kunnen, maakte ik een maatje kleiner. Jammer genoeg val ik in de kleinste maat bij FibreMood, en moest ik de broek dus gewoon een stukje versmallen aan de zijkanten. Zo past ze weer perfect. Alleen rekt de stof bij het dragen nog een stukje uit, dus aan het einde van de dag floddert ze langs alle kanten. Deze is, hoe mooi ze ook is, dus voor de kledijcontainer… jammer, heel jammer!

De aandachtige kijker heeft gespot dat de Bertha niet echt 100% uitgevoerd werd zoals het originele patroon. Ik miste bij mijn eerste versie de zijzakken, en die voegde ik nadien toe bij alle Bertha’s die ik maakte. De drukknop van de sluiting verving ik door een heuse knop. Dat vind ik toch nog wat leuker bij een broek, zo’n extra detail aan de voorkant. Je zal ook zien dat de broek toch nog wat te lang is… dat komt omdat ze op het moment van de shoot al wat begon uit te rekken. Tja, al doende leert men!

Tot snel,
Lieve