Toen naaivriendin Ilse me vroeg of ik interesse had in een grote lap felrood, soepel kunstleer met gaatjes, aarzelde ik geen seconde. Mijlenver uit mijn comfortzone, kon ik er toch niet aan weerstaan. Want rood, dat is stiekem een van mijn lievelingskleuren, al durf ik het niet vaak dragen.

Net omdat het zo ver uit mijn comfortzone ligt, duurde het een hele tijd voor ik het gepaste patroon vond voor die prachtige rode stof. In Knip 2/2023 stond een leuk overslagjasje dat mij meteen aansprak. Het patroon zit ergens tussen een cardigan en een jas in, en ik zag mezelf er al in rond flaneren. Op zoek naar een gebreide stof viel mijn oog op een rode streep in mijn stoffenstapel… en toen wist ik het.

Al was het een grote lap die Ilse mij cadeau deed, ik had toch niet genoeg om de lange vest te maken zoals die in Knip staat. Maar niet getreurd, ik knipte gewoon alles op en zou wel zien hoe lang mijn panden dan zouden zijn. Want ook in een korte versie vind ik het jasje superleuk.

Het vestje zit op zich heel snel in elkaar, en zeker in een dergelijke stof. Omdat de stof stevig is en niet rafelt, maar ook omdat ik geen rood overlockgaren in huis heb, besloot ik de naden niet af te werken. Dat scheelt al heel wat in tijd.

Al sluit het jasje met een striklint, ik heb bij zo goed als elk patroon te veel stof aan de rug. Daarom voegde ik twee figuurnaden doe, die dat euvel oplossen. Ze tailleren het jasje nét ietsje meer, waardoor ik geen bulk heb ter hoogte van mijn holle rug.

Net als bij mijn blauwe sweater, had ik opnieuw wat te veel stof aan de voorkant van de mouwknop. Waarschijnlijk is dat iets waarmee ik bij alle soortgelijke Knip-patronen rekening mee moet houden. Maar eens je dat weet, is het gewoon een kwestie van telkens dezelfde aanpassing te doen bij een jasje met samengestelde mouw. Ik nam dus een schijfje af aan de voorkant van de mouwknop en nu past de mouw perfect.

Aan het einde van de rit was ik ontzettend blij met mijn vestje. Het rood staat mij goed, maar past jammer genoeg haast bij niets in mijn (voornamelijk blauwe) garderobe, en mijn ventje maakte de opmerking dat hij het wat te groot vindt voor mij. Hij is het natuurlijk niet gewend om mij in een ‘oversized’ model te zien, dus dat begrijp ik wel. Daarom besloot ik -met een beetje spijt in het hart- het jasje aan mijn mama te geven. Rood is namelijk ook de lievelingskleur van mijn papa… en roder dan dit kan haast niet! Het jasje staat mijn mama trouwens veel mooier dan mij.

Tot snel,
Lieve