Op zoek naar een middengrote handtas, die binnenin een stuk groter is dan ze aan de buitenkant lijkt? Dan is het nieuwe patroon van Kaur Threads echt iets voor jou. De Takisha is elegant, vrouwelijk en stijlvol maar toch compact en vindt nergens in tassenland haar gelijke.

Telkens weer neem ik mij voor iets minder enthousiast op een tassentest te springen, want ik heb intussen zoveel tassen, dat ik ze echt in mijn kast moet persen. Toen designer Sandeep van Kaur Threads mij vroeg om de Takisha te testen, wilde ik in eerste instantie weigeren… Maar ik klikte het bericht keer op keer weer open en besloot toen: “Als ik alles in huis heb, ga ik ervoor”. Uiteindelijk moest ik nog wat fournituren kopen bij ZipperZoo, maar je raadt het, ik was al overstag gegaan.

Bij De Stoffenkop haalde ik een prachtige lap cholodadebruin kunstleer met structuur, waar ik als een blok voor viel. Het kunstleer is soepel en zou ook heel geschikt zijn voor een kledingstuk, maar ik verstevigde het zodat ik het voor de Takisha kon gebruiken. Daarvoor gebruikte ik, zoals beschreven in het patroon, decovil light. Voor de voering dook ik in mijn voorraad, waar ik een mooie thematische canvas opdiepte. Die kocht ik ooit bij De Stoffenknop. Hij is jammer genoeg uitverkocht, maar je vindt er nog veel andere pareltjes! Alle versteviging, ritsen, rivetten en andere fournituren komen van bij ZipperZoo.

Zoals we het gewend zijn van Kaur Threads, zit het patroon weer ingenieus in elkaar. Al heb ik intussen wel wat tassenervaring, ik leerde toch weer een nieuwe techniek om de rits bovenaan in te zetten. De tassen van Kaur Threads bulken van de leuke details, zoals de manier waarop Sandeep het ritsvak in de voering afwerkt, of het steekvak binnenin. Ik vond het ook fijn dat ik weer met rivetten kon werken, want die zorgen voor een professionele afwerking. Ben je bang van rivettenwerk? Geen zorgen, je kan alles ook gewoon vaststikken.

Wat is dit een leuk tasje om te maken! De handleiding van Kaur Threads is in het Engels, maar uitgebreid geïllustreerd met foto’s. Vaak betrap ik mezelf erop dat ik de tekst helemaal niet lees, en gewoon naar de foto’s kijk. Daardoor maak ik soms kleine foutjes (zo stikte ik mijn keergat in de binnenzak dicht), maar nooit zo erg dat ik het niet meer recht kan trekken. Dus: geen schrik om met een Engelstalig patroon aan de slag te gaan, Sandeep lootst je veilig naar het eindpunt!

Net omdat ik soms alleen naar de plaatjes kijk, zette ik de voering van de buitenzak ondersteboven aan de rits. Ik merkte het pas toen de hele zak stevig in elkaar zat en had geen zin om alles weer open te maken, met het risico dat ik dingen kapot zou trekken. Maar ik zie het zo: je moet toch érgens aan zien dat het een hangemaakt stuk is, niet? LOL.

Met het vastzetten van de flap in het voorpand ging het wel even mis. Hoe vaak ik de steken ook uithaalde, ik bleef springsteken hebben. Ik wisselde van naald, probeerde met een andere spanning en speelde met mijn steeklengte, maar ik bleef op die plek springsteken hebben. Gelukkig is dit kunstleer dankzij de structuur en soepelheid ‘geduldig’, want anders had ik onuitwisbaren gaatjes gehad. Maar om te vermijden dat ik echt schade maakte, besloot ik de flap vast te zetten met twee rivetten. Onzichtbaar, tenzij je ernaar zoekt.

Zoals wel vaker gebeurt, ben ik gaandeweg verliefd geworden op deze cutie. In de testgroep zag ik nog heel wat mooie exemplaren passeren, van fluoroze tot lichtblauw en zelfs veelkleurig… van sportief tot chique. Met het patroon kan je echt alle kanten uit. Ja, ik heb véél te veel handtassen, maar ik kan je niet beloven dat hier geen tweede van komt!

Tot snel,
Lieve