Een maand geleden deden Lieve en ik mee aan een blogmeet annex sew challenge (lees: Lieve schreef ons in en ik ging mee). Ik had nog nooit van het ene noch het andere gehoord, dus weeral een nieuwe uitdaging. De blogmeet bleek een leuke ontmoeting met andere dames die over naaien blogden. We zaten daar maar liefst met vijfentwintig dames gezellig te tateren. Nooit gedacht dat er zoveel naaiblogs waren, ik moet dringend bijlezen…
Dan de sew challenge: ik krijg van iemand drie criteria om een kledingstuk te naaien en ik geef op mijn beurt een andere naaifervente drie zaken waaraan haar kledingstuk moet voldoen. Tegen een bepaalde datum moet je over je resultaat bloggen, uiteraard.
Van Miranda, van de blog Inspinration, moest mijn kledingstuk aan de volgende eisen voldoen: een jurkje (perfect, ik wou er net nog eentje maken), voor alledaags gebruik (oh nog beter!!) en ten derde: met minstens een techniek waar je wat tegenop ziet (hmm oke…).
Een jurkje voor alle dagen, maar dan wel in een winterstofje uit Nostex en een patroon dat je ook met laarzen kan dragen. Het silhouette van de Audrey Jurk, waar Lieve zich eerder ook al aan waagde, uit het Veritas magazine leek geschikt.
Nu nog die moeilijke techniek… ik ging enerzijds voor een blinde rits (niet echt moeilijk, gewoon rottig) en anderzijds een gedurfde print: een dikke katoen met geometrisch dessin, zodat het puzzelen werd om alle lijnen mooi te laten doorlopen.
Gepuzzel werd het: eerst en vooral zorgen dat je alle delen op dezelfde hoogte uitknipt, zodat de print aan beide schouders doorloopt. Dan moeten de neepjes en de naden ook aan beide kanten gelijk vallen, en dat is niet simpel. Gelukkig bestaat de Audrey jurk maar uit drie delen, dus moet je niet veel patroondelen laten doorlopen.
De rits er inzetten bleek weer moeilijker. Blinde ritsen zijn nooit mijn vrienden geweest; ik slaag er nog steeds niet in die in één keer goed te stikken. Nu moest ik niet alleen zorgen dat die rits goed zat, maar ook dat de print van beide rugpanden mooi doorliep. Stress…
Na de vierde poging heb ik me neergelegd bij 95% nauwkeurigheid. Enfin, ook de derde criteria had ik netjes opgevolgd.
Normaal gezien moet je de bovenstukken nog verstevigen met een beleg, maar twee lagen van die dikke stof, plus de stikranden? De dame van de stoffenwinkel raadde me het vriendelijk af, en suggereerde dat ik in de plaats een volledige voering zou maken. Ik ben blij dat ik naar haar geluisterd heb.
De voering was wat moeilijker af te werken aan de armen, waarschijnlijk omdat ik verkeerd begonnen was. Maar nu ben ik helemaal op de hoogte hoe het moet, én hoe je het kunt oplossen.
Mijn eerste winterjurkje is een feit, hoewel de fotoshoot bij tropische temperaturen gebeurde. Maar hij past super met een paar zwarte laarzen en een zwart jasje, hoewel ie iets korter uitviel als verwacht. Dus Miranda, ben ik geslaagd in de uitdaging?
Tot schrijfs,
Margot
Girls in Uniform 