Wie deze blog al een tijdje volgt, weet dat ik tot nu toe nog nooit de kans kreeg iets te naaien voor de man van mijn leven. Ik probeer Michael al heel lang te overtuigen, zodat ik eens een hemd of broek voor hem mag maken, maar ik kon hem niet over de streep trekken. Heel jammer!
Toen de girls naar het Stoffen Spektakel gingen, draaide de wind ineens. Ik schrok mij een hoedje toen hij zei: “Ja, ok, zoek maar een stofje voor een thuisbroek”. Het zal nog even duren voor die de blog haalt, want die gevoerde sweaterstof is toch eerder voor het koudste putje van de winter dan voor zonnige dagen. Maar er is hoop: ik mag eindelijk iets naaien voor mijn ventje!
Een tijdje geleden kreeg ik zelfs een heuse ‘bestelling’: “Kan jij een hoes voor mijn tekentablet (nvdr: die gebruikt hij voor zijn fotobewerkingen) maken? Zo eentje zoals voor jouw harde schijf, maar dan met velcro”.
Met de #naaimaandtegenverspilling in mijn achterhoofd had ik verschillende opties. Eentje in kaki, met een restje van de gecamoufleerde tas die ik vorig jaar maakte. Of eentje in jeans, uit het rugpand van een afgeschreven vestje. Maar Michael zag het toch allemaal wat soberder.
Een tijd terug ging de rits van een kunstleren tas kapot. Ik besloot het ding volledig uit elkaar te halen en de onderdelen nadien voor iets anders te gebruiken. De binnenkant van het grijze kunstleer is heel zacht en dus ideaal voor de voering van het hoesje.
Voor de buitenstof koos mijn schat een restje van een oud linnen tafelkleed. De velcro vond ik ergens onderaan in een schuif en dateert nog van voor de tijd dat ik naaide… Het ideale restjes- en upcycling project dus!
Ik volgde min of meer mijn eigen tutorial, maar knipte binnen- en buitenstof in een lange reep, zodat ik onderaan geen naad heb. Dat is niet nodig, aangezien de tablet vrij plat is. Ik hoef dus geen bodem te maken in het zakje.
Vooraan stikte ik een vak voor de aansluitingskabel.
Linnen… ik ben allesbehalve fan van de stof. Het kreuk bij de minste aanraking en rafelt enorm. Voor mezelf zou ik deze hoes dus nooit gemaakt hebben. Maar Michael is tevreden, dus wat wil ik nog meer?
Wat maak jij met je restjes? Laat het ons weten, want we zijn nog op zoek naar leuke ideetjes.
Tot snel,
Lieve
Girls in Uniform 