Vrouwen in uniform… best stoer hé.

Tatiana, Lieve en ik krijgen vaak nog verbaasde reacties, als wij over ons beroep vertellen. Ons uniform: het intrigeert mensen en we dragen het met trots. Maar onze werkplunje staat voor meer dan enkel een interessant gespreksonderwerp, het staat ook voor bepaalde plichten, verantwoordelijkheden en soms… gaan die voor op onze gezinsleven, onze vrienden en onze hobby’s.

Je hoort het al, deze girl heeft even andere verplichtingen: ik vertrek voor een half jaartje naar Afrika. Naar Mali, om als communicatieverantwoordelijke te werken bij de VN operatie. Een opportuniteit, een avontuur, iets spannends, waar ik natuurlijk naar uitkijk.

Ik moet wel even slikken, als ik zie wat ik even opzij moet zetten. Wat ik even een paar duizenden kilometers van mij verwijderd zie: mijn man, mijn familie en vrienden, en natuurlijk… mijn naaimachine, want die gaat niet mee.

Mijn stofjes en naaimaatje zijn even opgeborgen, en ik heb nog een voorraadje tekstjes aangelegd, om Lieve en Tatiana toch niet volledig in de steek te laten. Toch zullen de volgende maanden de berichtjes van mij een stuk schaarser worden.

Maar… ons geüniformeerd trio blijft een trio, want we hebben nog een charmante girl in uniform gevonden.  Haar naam is An en we stellen haar snel aan jullie voor. Ik ken haar uit de opleiding, en door de jaren en cursussen heen, zijn we vriendinnen geworden. Zij is, samen met Lieve, feitelijk de reden dat ik met naaien begonnen ben: ze konden er beiden zo enthousiast over vertellen.

Ik vind het super, dat ze hier nu ook haar naaiavonturen komt vertellen, en ik hoop dat ze evenveel plezier als ik aan beleeft, om haar stiksuccessen en blunders met jullie te delen. Ik kijk er alvast naar uit om haar avonturen te lezen.

Wat mij betreft: ik heb uit pure wanhoop wat breinaalden en haakpennen, met wat bollen wol, in mijn reiskist gestoken, om toch iets creatiefs te kunnen doen. Als ik daar iets van kan creëren, dan krijgen jullie het te horen, van jullie correspondent uit Afrika.

An, succes en ik kijk uit naar je eerste tekst.

Tot schrijfs, tot over zes maandjes.

Margot in uniform