Zoals Margot al aanhaalde, kennen we elkaar al enkele jaren, en hebben we elkaar beter leren kennen door onze tijd op de schoolbanken in het leger.

Ondanks het feit, dat ik opgegroeid ben tussen de textiel stofjes, had ik er helemaal geen feeling mee, totdat ik na een persoonlijk dieptepunt op zoek ben gegaan naar een nieuwe hobby voor mezelf… en het naaien wel eens een kans wou geven. Ik kwam tot de vaststelling, dat de goedkope naaimachine mijn drang tot meer fameus in het bedwang hield, dus ik ging al snel over naar een professionelere versie, tot grote verbazing van mijn omgeving, zoals Margot.

Ik had er blijkbaar héél enthousiast over verteld, want initieel ging ze haar Pfaff 150 (die toen nog ergens goed was opgeborgen) aan mij overlaten… Ondertussen heeft zij de kriebel nog veel harder te pakken dan ik, en heeft haar naaimachine overuren gedraaid. Gezien haar nakende vertrek naar Mali, zal ze haar Marie eventjes moeten missen.

Valt het je trouwens op dat we allebei een ander uniform dragen op de foto’s? Margot trekt naar een heet en zanderig land, en draagt dan ook de desert camouflage en boots met de blauwe muts van de Verenigde Naties. Ik blijf in het groene Belgenlandje, en show mijn dagelijkse plunje in woodland camouflage met de zwarte combats. In het dagelijkse leven kleuren we dus hetzelfde, en ook onze baret van de genie is dan identiek.

Als trouw(st)e (?) fan van de blog, werd me gevraagd of ik het overblijvende duo zou kunnen versterken, zodat het geduld van de trouwe volgers niet teveel op de proef wordt gesteld. Ik was vereerd, maar ik besefte ook meteen, dat ik het tempo van het huidige trio onmogelijk kan combineren met mijn werk en familie. Desalniettemin werd ik wel aangetrokken door de idee om mijn (knoei-)ervaringen te delen met een groter publiek.

Aangezien ik Lieve ook al enkele malen via het werk heb ontmoet, stelde ze voor om de werkmethode van de blog uit te leggen. Na een gezellige avond met een drankje en een hapje en een overdosis aan naai-ideeën heb ik de zware taak aanvaard, om Margot in beperkte mate te vervangen.

Zoals Margot en ik hetzelfde uniform én muts delen, zo deel ik met Lieve toevallig ook dezelfde naaimachine. Misschien deel ik binnenkort iets op de blog met Tatiana…?

Tot binnenkort,

Gastblogster An