Al vind ik mijn hobby nog zo leuk, naaien voor de mensen die ik graag zie vind ik nog veel leuker! Mijn ventje had wat tijd nodig om te wennen aan het idee dat ik ook zijn kleren zelf zou kunnen maken, maar eens overstag heb ik niet veel overtuigingskracht meer nodig om dingen voor hem te mogen maken.

Zo draagt hij sinds begin vorig jaar met de regelmaat van de klok een T-hemp van mijn hand en heeft hij de hele zomer door zelfgemaakte Louis shorts aan gehad. Die stuks neemt hij telkens weer uit de kast en ik ben stiekem fier dat hij ze met zoveel plezier draagt.

Het stuk dat hij het vaakste aandoet – al vond hij de zakken niet diep genoeg om zijn GSM in te steken – is een superzachte thuisbroek uit alpenfleece. De broek haalde nooit de blog omdat Michael niet wil poseren voor foto’s. Ik ben niet zo goed in flat composities voor kledij, dus kreeg je die nooit te zien.

Begin dit jaar vroeg Michael of ik nog eens zo’n broek voor hem wilde maken. Met diepere zakken deze keer aub. Nou, dat moest hij mij geen twee keer vragen! We trokken naar Toverstof in Destelbergen voor de allerzachtste alpenfleece in een mooi middengrijs. Perfect matchende boordstof vonden we niet, maar een iets donkerder grijs paste ook wel. Ook een leuk lichtgrijs touwtje ging mee naar huis.

Voor het patroon baseerde ik mij op de Marvin joggingbroek uit La Maison Victor maart-april 2015. Michael wilde zo weinig mogelijk naden, dus tekende ik de achterpas aan het rugpand van de broek. Ik tekende van aan de knie recht naar beneden, zodat de broek gewoon recht op zijn schoenen valt. De zakken maakte ik dubbel zo diep en tekende ik in twee stukken, omdat ik vreesde dat drie lagen alpenfleece wat te dik zouden zijn. De zak bestaat nu uit een deel tricot en een deel alpenfleece.

Foto’s zonder model zijn nog steeds een probleem voor mij, dus daarvoor moet je mij maar even excuseren… Mocht je daarover echter tips en tricks met mij willen delen, dan hoor ik dat graag!

Tot snel,
Lieve