De STINGER is zo stilaan een eigennaam geworden… en niet zonder reden! Ook ik was onmiddellijk verkocht na de verschijning van het gratis patroon van Lieve & Michael. En geef toe… ik kon toch niet achterblijven. Net zoals Tatiana vond ik niet zo gauw de tijd om eraan te beginnen…

Op het naaiweekend met de Girls mocht en kon dit project echter écht niet ontbreken op mijn lijstje: de uitvinder van het project kon permanent bijstand verlenen, Tatiana had hetzelfde doel dus konden we onze vreugde delen bij elke geslaagde stap én Margot heeft haar aandeel met die mooie Mali-stofjes… dit was dus het uitgelezen moment.

Ik was echter niet zo goed voorbereid en dat bleek nu net een voordeel geweest te zijn. Na de ‘laptop-pas-test’ in de Stinger van Margot bleek dat mijn laptop er niet in kon… OEF! Dankzij Tante Ann kon ik de aangepaste afmetingen terugvinden op de Stinger FaceBook groep. De assemblage heeft moeten wachten aangezien ook de ritsen groter moesten zijn en die had ik in de ‘verhuis’ naar het naaiweekend net niet mee.

Tatiana is toen wel met een fantastisch afgewerkte tas en goed getrainde lachspieren vertrokken. Ik ben blij met het resultaat hoewel het, naar mijn gevoel, te lang heeft geduurd om aan die afwerkfase te beginnen… het was een kwestie van prioriteiten stellen en spijtig genoeg komt naaien vaak niet bovenaan op mijn lijstje te staan.

Komen jullie voldoende aan het naaien toe…? Of is het, net zoals bij mij, eerder tijdens een naaiweekend of workshop dat het er écht eens van kan komen…? Laat het ons weten!

Tot gauw!
Gastblogster,
An