Al tut ik mezelf graag eens op met een jurkje en hoge hakken, mijn doordeweeks ‘uniform’ is toch meestal een makkelijke broek met daarop een leuke cosy sweater. Omdat de Isa sweater van Bel’Etoile mij goed staat en perfect past, grijp ik keer op keer terug naar dat patroon. De oplettende kijker zag al heel wat versies passeren op de blog… en ik ben de Isa nog steeds niet beu!

Deze keer maakte ik de trui met een superzachte sweaterstof in blauwtinten met een zweempje bruin, een stofje van het Engelse Minerva. Omdat ik wilde voorkomen dat het lichtblauwe een beetje een pyjama-gevoel zou geven, maakte ik de contrasterende V in het voorpand uit een restje van mijn Mabel. Het achterpand hield ik deze keer in een stuk.

De jacht op de perfecte bijpassende boordstof vind ik altijd een moeilijke… en deze keer schuimde ik tevergeefs verschillende stoffenwinkels af. Ik gebruikte dus dezelfde stof om mijn polsen en onderkant af te boorden. Dat kan perfect, omdat je daar niet zo veel elasticiteit nodig hebt. Voor de hals vond ik de stof niet zo geschikt, maar welke afwerkingsmogelijkheden zijn er nog voor een mooi vallende hals? Ik koos uiteindelijk voor een afwerking met witte tricot biais. Jammer genoeg werd dat niet 100% wat ik voor ogen had. Als ik stil sta vind ik de hals perfect, maar als ik beweeg, zie je soms een glimp van de biais. Of ik daarmee kan leven… dat zal de tijd leren.

Mijn ventje heeft het de laatste tijd ontzettend druk. Hij is mijn vaste fotograaf en omdat ik hem wat wilde ontlasten ben ik met Isa, telefoon en statiefje de tuin in getrokken. Geen chique achtergronden en perfect afgewerkte scherpe foto’s deze keer… Het voordeel van deze amateuristiche aanpak is wel dat ik mijn superhard amuseer met dingen proberen en onnozel doen. Als ik voor de lens van de liefde van mijn leven sta, gedraag ik mij altijd een beetje beter…

Zo stond ik in dit geval op blote voeten in het natte gras te huppelen en te dansen, al probeer ik mijn gezicht wel nog in de plooi te houden op de foto. Ik maakte ook een paar filmpjes, maar ik ben er nog steeds niet uit of die wel voor publicatie vatbaar zijn… Hou onze Instagram account in de gaten, misschien zie je er wel eentje passeren.

Het nadeel van deze werkwijze is dat de kwaliteit van de foto’s stukken minder is dan jullie van mij en mijn ventje gewend zijn, en daarvoor wil ik mij bij deze excuseren. Ik vergat bijvoorbeeld een horizonale coverfoto te maken. Oeps, beginnersfoutje… en behelpen nadien.

Het was leuk eens op blote voeten ongegeneerd te kunnen poseren, maar het deed mij vooral beseffen wat voor een gelukzak ik ben met zo’n getalenteerde fotograaf in huis! Dankjewel schatje, voor al jouw prachtige foto’s.

Tot snel,
Lieve