Met een goed basispatroon kan je alle kanten uit. Dat bewijst deze blouse, intussen de derde variant van de Lova (La Maison Victor). De eerste versie maakte ik -mits een paar kleine basisaanpassingen- nog vrij getrouw aan het originele patroon, bij de tweede versie paste ik onder andere de mouwen aan. Wil je weten wat ik aan de derde blouse veranderde? Lees dan vooral verder!

Een lap prachtige Minerva viscose challis vraagt om een chique kledingstuk. Ik maakte de Lova blouse al twee keer eerder en ik wist dat mijn derde misschien wel de mooiste zou worden. Het was dus belangrijk dat de stof paste bij het idee in mijn hoofd. Dat blauw mijn lievelingskleur is, weet intussen haast iedereen. Af en toe krijg ik wel eens de opmerking dat het ook eens iets anders mag zijn. Dat probeer ik oprecht… maar ik trek toch keer op keer naar mijn favoriete kleur. Gelukkig is deze viscose meer dan blauw alleen: naast een helder rood, vind je ook grijs, wit en zwart terug in de stof. Perfect te combineren met heel wat kleuren dus!

Dat ik deze keer een andere kraag wilde aan mijn blouse, was snel beslist. Maar hoe teken je uit het niets een passende kraag? Is een staander verplicht, of valt een kraag ook mooi zonder? Ik moet eerlijk zeggen: ik weet het nog steeds niet. Ik doorzocht al mijn patronen tot ik een kraag-met-staander vond en besloot ze proefondervindelijk aan te passen. Daartoe knipte ik van allebei de grootste maat en hield ik de kraag tot de laatste stap van het proces.

Op het moment dat mijn bloesje bijna volledig klaar was, speldde ik de veel te grote kraag op de halsrand en knipte ik het stofoverschot af tot ze paste. Omdat ik wilde dat de kraag plat open zou vallen, besloot ik de staander achterwege te laten, al bleef dat tot op het laatste moment een grote gok. Ik weet het, niet de theoretisch correcte manier, maar hé, het is gelukt, toch? Op die manier werk ik wel vaker: gewoon, zonder achtergrondkennis, dingen uitproberen. En daar leer ik eigenlijk nog het meeste van.

De originele Lova heeft een opstaand kraagje-met-lint en dat leuke accent wilde ik behouden. Ik wilde echter ook de mogelijkheid hebben om de blouse zonder het striklint te dragen, dus maakte ik het deze keer los, in plaats van het aan de hals te naaien. Zo heb ik nu verschillende mogelijkheden: het bovenste knoopje open laten, zodat de kraag open valt, met of zonder het striklint. Of ik knoop ze volledig dicht en strik het lint rond mijn hals. Voor de fotoshoot knoopte ik het lint rond mijn taille, een speels accent dat mijn taille in de verf zet. Wat ik ook kies, ik vind het altijd leuk!

Net als bij mijn tweede versie naaide ik manchetten aan de mouw. Ik heb het snel koud en mouwen die een eigen leven leiden zijn niet ideaal. Met een knoopje aan de pols blijven ze mooi op hun plaats. Daarnaast liet ik deze keer de strook weg die de knopenrij aan het zicht onttrekt bij de originele Lova. Ooit kocht ik een lot prachtige paarlemoeren knoopjes en die mogen wat mij betreft gerust gezien worden.

Voor de fotoshoot combineerde ik de blouse met de rok van de Eden jurk, ook eentje uit La Maison Victor. Weet je wat ik opmerk als ik naar deze foto’s kijk? Als je even door de blog scrollt, kan je op de foto’s duidelijk zien over welke outfits ik superenthousiast ben en welke ik maar zo-zo vind. De combinatie van deze blouse, waar ik stiekem verliefd op ben, en het zwierige rokje, is helemaal mijn ding. Kijk maar eens naar mijn gezicht!

Tot snel,
Lieve