Voor de derde week op rij toon ik je een van de nieuwe Bel’Etoile patronen die begin oktober op de markt kwamen. Eerst passeerde de Coracapsule de revue, meteen gevolgd door de Nia top. Het leuke aan de Bel’Etoile patroontjes is dat ze allemaal onderling te combineren zijn. Ik zorgde er dan ook voor dat alle kleuren mooi bij elkaar pasten. Bovenop elke outfit wil ik namelijk de stoere Clea bomber dragen.
Als je voor de naailes een projectje kiest, maak je best maximaal gebruik van de persoonlijke begeleiding en kies je iets way boven je kennis. De bomberjacket uit het Veritasmagazine kreeg vier knoopjes qua moeilijkheid… Uitstekend! Een licht jasje met paspelzakken dat je ook binnenstebuiten kan dragen.
Omdat de print me zo aansprak, kopieerde ik de jack uit het magazine, maar de foto’s toonden niet echt hoe het jasje zou zitten. Het enige wat ik checkte, was de lengte van mijn rugpand met mijn rug, om te controleren of het jasje niet te lang of te kort werd.
Mijn eerste keer met viscose werken… ik ben wel fan. Een soepele en lichte stof die niet synthetisch aanvoelt. Alleen heeft het de neiging weg te wandelden als je de stof op elkaar of op een gladde tafel legt. Maar tip van de week: spuit er wat stijfsel op en het ding blijft mooi liggen.
Mijn leerkracht Yasmine waarschuwde me dat ik minstens één hele les van drie uur aan de paspelzakken zou zitten. Komaan, aan zo’n twee zakjes? Dat kan niet! En inderdaad.. het waren geen drie uur dat ik eraan zat te prutsen maar zes…
Op zich is een zak niet moeilijk, maar als je er nog een mooie brede paspel op wilt zetten, heb je daar veel tijd voor nodig. De tutorial paspelzakken in het Veritas magazine is beknopt voor een beginner, en het gewoon uitvoeren wat Yasmine zei, leverde me wel vier paspelzakken op, maar weinig inzicht. Ze raadde me aan het eerst te doen met patroonpapier, voordat ik me nog eens aan zo’n zak zou wagen (niet dat ik dat snel van plan ben maar je weet nooit). Ik nam de paspel in dezelfde kleur als mijn print, maar achteraf leek de brede band van de paspel in de andere kleur wel leuker.
Het hele ding in elkaar zetten viel mee, hoewel je wel met vier mouwen zit te prutsen. Yasmine moest wel vijf keer verhinderen dat ik het voorpand aan een mouw zou naaien, en toen ik het thuis verder afwerkte, heb ik het wel geflikt. Les: zet het ding op een paspop, speld en check voor je begint te stikken.
Na de paspelzakkenhindernis, ging de rits vlot. Om het slotje van de ritssluiting langs beide kanten te gebruiken, knip je het bolletje van de rits eraf en zet je hem erop.
De verstevigde kraag kreeg ik er vrij snel op, maar achteraf gezien had ik beter een stijvere vlieseline gekozen. Nu hangt de kraag wat slap, alsof ie te weinig water heeft gekregen.
De boordzoom werd een zaak apart. Ik stond waarschijnlijk als laatste in de rij toen ze ruimtelijk inzicht uitdeelden, dus een boordzoom langs beide naar binnen naaien… ik kraakte mijn hersenen en wimpelde koppig alle aangeboden hulp van de girls weg… ik moest dit zelf uitvogelen. Voor de boord aan mouwen leg je gewoon de goede kanten op elkaar en stik je vast. Voor de boord onderaan, meet je eerst hoe breed je de onderkant wilt, zodat je jasje nog wat kan poffen. Vooral de zijkant vergt wat gepruts. Ik kwam niet toe met het voorgeschreven pakje boordzoom, en het kostte me drie avonden spelden en proberen om dit resultaat te krijgen.
Mijn eerste bomberjacket ever… Toegegeven, het valt wat breed, en staat me beter als ik hem open draag, maar wat een leuk ding! Ik word nog steeds vrolijk van de print, en moe als ik aan alle frustraties en schoonheidsfoutjes terugdenk. Maar ik leerde weer heel wat zaken en… (n)ooit meer paspelzakken!
Tot schrijfs,
Margot
Girls in Uniform 