Het is altijd leuk om met iemand te kunnen chatten over de vooruitgang  van je naaisel. Laatst stuurde ik een foto van een kip naar Lieve, toen ik aan mijn eerste Aster-trui werkte. De boodschap was: ik ben een kieken!

De bekende Astertrui is berucht om haar korte middel en mouwtjes, en haar vrij recht model. Mijn plan was: de mouwen en het lijfje verlengen en  centreren en wat te versmallen door mijn naadwaarde gewoon weg te laten. Alles ging betrekkelijk goed, tot ik mijn eerste mouw had gestikt en het aantrok: niet te geloven: te smalaan de armen …Ik kon er net mijn bovenarmpje doorkrijgen, maar comfortabel was het niet. Blijkbaar was de naadwaarde van mijn mouwen weglaten een heel slecht idee…

Nochtans had ik de trui op een bestaande trui gelegd om te zien of ik goed zat. Maar ik had geen rekening gehouden met het feit dat de ene tricotstof veel meer rekt dan de andere. En de zwart-witte tricot die ik bij Marie Karo uit Mechelen had gekocht, was veel minder rekbaar. Kortom, ik was een kieken.

Creatief zijn, betekent dat je oplossingen vindt voor je flaters. Maar naast het feit dat stretchsteken al enorm moeilijk uit te halen zijn, zag ik mijn stiksels niet tussen de tricot. Voor een mouwtje van een halve meter heb ik een meer dan een uur zitten uithalen, om zo weinig mogelijk het gebreide weefsel niet kapot te trekken. Ik heb blijkbaar meer geduld dan ik dacht.

Maar dan, wat doe ik ermee? Heel de mouw eraf halen, zag ik niet zitten. Dus ofwel moest ik nog drastisch afvallen ofwel zette ik er een stuk tussen. Het laatste dan maar…  Door een beetje spaarzaam mijn tricots te knippen had ik van beiden nog een mooie rechthoek over, dus kon ik makkelijk twee stroken van 5 cm knippen. Ik dacht er even aan om een zwarte strook bovenaan te plaatsen, maar dan moest ik nog meer losmaken. Niet dus!

Dus stroken van dezelfde stof ertussen steken, en mijn probleem was opgelost. Dan vrolijk verderwerken en de boordstof aan de mouwen en het lijfje bevestigen maar… weeral probleem. De boordstof voor mijn lijfje was niet breed genoeg, waarschijnlijk hier weeral te enthousiast versmald… Hetzelfde verhaaltje van herknippen, en op het moment dat ik dacht dat ik er was, stikte ik eerst nog de boordstof met de naden aan de buitenkant. Ik moet echt stoppen met de tv aan te zetten als ik aan het naaien ben. Het is met mijn aandachtsspanne geen goede combinatie…

Maar na al die kip-avonturen ben ik toch erg blij met mijn eerste Aster. Mijn eerste herfstoutfit! En nu weet ik ook waarom iedereen zo enthousiast is over dit model van La Maison Victor.

Hopelijk kan ik mijn volgende projectje met minder getorn afwerken… dit is alvast eentje om te onthouden voor het Grote Blunderboek.

Tot schrijfs,

Margot

Patroon: Aster trui uit magazine La Maison Victor, editie maart-april 2016

Stof : tricot en zwarte elastische tricot uit Marie Karo Mechelen