Nog voor Mijn Tas 2 uit was, stond ik al te popelen om met het boek aan de slag te gaan. Dat het op mijn wenslijstje voor Kerst kwam, dat was een zekerheid. Alleen had ik mijn geduld overschat, of mijn ongeduld onderschat, het is maar hoe je het bekijkt.

Toen ik mijn petekind Wolf vroeg wat hij wilde voor Kerst, zei hij zonder aarzelen: een rugzak. Op zoek naar het perfecte patroontje kwam ik uit bij de Oscar II, een rugzak uit het boek dat ik zou krijgen voor Kerst. Damn. Wat nu? Wolf op zijn kerstcadeau laten wachten tot een stuk in het nieuwe jaar? Neen, dat kon ik niet over mijn hart krijgen.

Ik leende het boek van een vriendin en ging aan de slag. Wolf koos voor een prachtige blauwe gabardine buitenstof van Babarum en ik verraste hem met een passend katoentje voor de voering, een wolvenstofje van De Stoffenkamer. Ik koos voor zwarte accenten in de vorm van tassenband en ritsen. Verder gaf ik Wolf een opdracht: ontwerp je eigen logo.

Al is er heel wat voorbereidend werk aan de Oscar II, op zich is hij niet zo moeilijk te maken. De mooi geïllustreerde stap-voor-stap fotohandleiding loodste mij vlotjes richting de eindmeet. Vriendin Liesbet zette Wolf’s logo over op flockfolie en de huilende wolf kwam op de voorzak-met-rits en op de steekzakken binnenin.

Op de rug besloot ik het anders aan te pakken. De Oscar II dankt zijn stevigheid aan de style-vil panelen, maar eigenlijk zou ik een klevende versteviging wel handiger vinden. De gabardine had namelijk de neiging om te gaan golven, wat nog meer opviel in het grote rugpaneel. Ik stikte een geometrische wolf op de rug van de zak, waardoor alles nu mooi op z’n plaats blijft zitten.

De techniek gebruikte ik voor het eerst, maar is eigenlijk heel simpel. Je print de tekening op ware grootte en tekent ze over op patroonpapier. Dat speld je vast op stof-en-style-vil. Voorzichtig stik je met een driedubbele steek over de tekening, en je probeert zo weinig mogelijk af te hechten. Ik begon met de buitenranden en werkte zo naar binnen toe. Enkel de kleine lijntjes onder de neus moest ik apart stikken. Daarna scheur je het patroonpapier weg en daar is je tekening!

Omdat ik vind dat zo’n jongen nooit opbergruimte genoeg heeft, stikte ik binnenin nog een paar extra zakjes. Eentje met rits en een paar open steekzakken over de breedte van de rugzak op het voorpand binnenin. Daarnaast maakte ik met een restje zwarte canvas een breed steekvak, verstevigd met style-vil, waarin hij eventueel een Ipad of een kleine laptop kwijt kan. Ik voegde ook een lint-met-musketon toe, waar Wolf zijn sleutels aan kan hangen. Zo hoeft hij er nooit meer naar te zoeken!

Op de valreep besloot ik nog de bodem waterdicht te maken. Je weet nooit waar zo’n tiener zijn rugzak achterlaat… Toeval wil, dat mijn zus Elke een paar weken voordien kwam aanzetten met brede repen zwart kunststof, restanten uit statiefzakken van klankman Jan, de papa van Wolf. Leve de recyclage!

Als extraatje maakte ik nog een klein pennenzakje met de resten van de stof.

Wolf glunderde toen hij zijn rugzak uitpakte en toen hij na het kerstfeest vertrok, droeg hij hem al fier op de rug. Niets kon mijn ‘meterhart’ meer verwarmen!

Wat denk je, wil jouw tiener gezien worden met deze Oscar?

Tot snel,
Lieve