Er zijn zo mensen die tijdelijk met je mee door het leven stappen. Collega’s, artsen, therapeuten, leerkrachten… Mensen die stuk voor stuk een stempel op je leven drukken en dan weer verdwijnen. Je kan hen geen vrienden noemen, maar ze kunnen oh zo belangrijk voor je zijn, in die korte tijd dat jullie elkaar kennen. Ja, in een ander leven, onder andere omstandigheden zouden jullie misschien maatjes worden. Maar nu niet…

Ze zijn een tijdje veel voor je gaan betekenen en dan verdwijnen ze op een dag. Je kan het nu wel op eigen kracht, bent genezen, verandert van werk, hebt hen niet meer nodig en er is geen enkele reden meer om de relatie nog verder uit te bouwen. Zo’n afscheid is voor mij wel even slikken, en ik kan dat niet zomaar voorbij laten gaan.

Zo moesten mijn ventje en ik onlangs afscheid nemen van iemand die ons door de jaren heen erg dierbaar geworden is. Toen ik hoorde dat het einde in zicht was, sprongen de tranen mij in de ogen. Het was even schrikken… maar ik herpakte mij en brak mijn hoofd over het ideale afscheidscadeautje. Want je kent mij, ik wilde tijdens onze laatste ontmoeting niet afkomen met een doosje pralines, hoe lekker ook.

Maar wat geef je aan een man? De persoon in kwestie reist de wereld rond om lezingen te geven. Mijn eerste idee was een stoere schoudertas voor zijn paperassen. Maar ik heb totaal geen idee welke kleuren of stoffen hij graag ziet, welke stijl, en of hij wel tassen draagt. Dat idee belandde al snel in de vuilnisbak.

Op Instagram zag ik de Maurice toiletzak uit Mijn Tas 2 bij Seija passeren en ik kopieerde haar geschenkidee schaamteloos. Een mooie toiletzak gecombineerd met leuke toiletartikelen, dat is toch voor iedereen een topper? Vooral iemand die veel reist zou er wel eens iets aan kunnen hebben. En hé, vindt hij het niet mooi, dan heeft hij mijn zegen om het aan iemand anders cadeau doen…

De stof gebruikte ik al eerder voor mijn Renée. Het is een soort gewatteerde meubelstof, waarvan ik de naam niet ken. Het is mij al een paar keer overkomen dat er een flesje open ging of half ontplofte tijdens de een of andere vlucht naar warmere oorden… Dan sta je daar, met een doorweekte toiletzak vol vettigheid. De voering knipte ik dan ook uit een gecoat tafelkleed, waardoor de binnenkant van de toiletzak waterafstotend is.

Of hij ons geschenkje leuk vindt of niet, ik weet zeker dat hij de gedachte erachter kan appreciëren, en ik hoop dat hij af en toe nog eens aan ons denkt. Want wij zullen hem nooit vergeten…

Tot snel,

Lieve

PS: Een ander afscheidgeschenk vind je hier. Met Ingrid heb ik nog steeds af en toe contact en ik blijf haar zielsdankbaar voor wie ze is, voor wat ze voor mij gedaan heeft en gewoon omdat ze op het juiste moment in mijn leven stapte.