Op 1 september zou mijn oudste zoon zijn eerste stapjes zetten als groentje op de middelbare school. Je mag groentje dan ook heel erg letterlijk nemen, aangezien hij vanaf dan elke dag in een groen uniform richting schoolpoort zou trekken. 33 Jaar voorheen had ik het hem al voorgedaan en eerlijk gezegd had ik na 6 jaar dik genoeg van deze kleur. In mijn kast is er de afgelopen twee decennia dan ook geen spatje flessengroen meer binnengeslopen. Mijn zoon geniet echter van al dat groen aangezien bij later bioloog wil worden.
Maar bon, ondanks het kleurentrauma en door een gebrek aan kant-en-klare truien in de juiste kleur op het wereldwijde web, besloot ik zelf een hoodie te maken. De juiste kleur stof vinden was vrij gemakkelijk en ik kocht dan ook meteen enkele meters, met enkele andere toekomstige truien in het achterhoofd. Een mens kijkt best vooruit, nietwaar?
Sinds ik mijn eerste gecamoufleerde draagtas maakte krijg ik af en toe de vraag om er eentje te maken voor een collega. De Jozefien uit Mijn Tas is dan ook een patroontje waarmee je alle kanten uit kan. De perfecte tas om volledig te personaliseren dus…
Patsy zag zo’n gecamoufleerd exemplaar passeren op Facebook en stuurde mij een veel te grote hemdvest van haar ventje op, zodat ik ook voor haar aan de slag kon.
Ze wist heel goed wat ze wilde. Geen rits aan de klep vooraan deze keer, maar de zak van de hemdvest met daarop de badge van de dienst waar ze werkt. Zoals bij elk ander exemplaar van de Jozefien dat ik eerder maakte, sluit ook deze klep met een magneetsluiting.Lees verder “Nog een Jozefien in uniform!”→
Onder leiding vanMarjolein, naait een groepje blogsters elke maand rond een thema of een aantal criteria. Vorige maand naaide ikdeze outfit, nu moest ik op zoek naar iets in het thema ‘Back to school’. Toen ik het thema voor het eerst zag, zat ik met de handen in het haar… maar dankzij een duwtje in de rug van Marjolein herself, zag ik dan toch het licht!
Als ik terugdenk aan mijn schooltijd, heb ik niet enkel hele leuke herinneringen aan drie zalige jaren op Don Bosco TI, maar ook aan het grootste deel van mijn jeugd, dat ik op de Onze-Lieve-Vrouw-Visitatie doorbracht. Vanaf het eerste kleuterklasje tot in het vierde middelbaar zat ik ‘bij de blauwkes’. Inderdaad, donkerblauw en wit overheersten toen mijn (eerder beperkte) kleerkast. Intussen zijn heel wat jaren verder, en is blauw nog steeds mijn lievelingskleur. Ik heb dus geen trauma’s overgehouden aan mijn uniformjaren.
Vierde studiejaar – OLV Visitatie Sint-Amandsberg – Rara, wie ben ik?
Zesde middelbaar – Don Bosco Technisch Instituut Sint-Denijs-Westrem
Waarom geen ode aan mijn blauw-witte uniform, bedacht ik? De rok, daar moest ik niet lang over nadenken…
Toen ik nog bij Boho naaide, maakten we als tweede stuk een gevoerd rokje. Ik koos voor een rechte rok met tailleband, figuurnaden en rits achteraan. De stof was een licht grijsblauw, maar bleek nogal moeilijk te combineren met de rest van mijn garderobe. Ik verfde het rokje dus donkerblauw in de wasmachine, en het resultaat kon mij wel bekoren… al zouden de ‘nonnekes’ hem op school waarschijnlijk veel te kort gevonden hebben.
Bij Toverstof kocht ik een prachtige lap zijde, waar ik niet meteen een patroontje op kon plakken. Ik ging op zoek naar inspiratie, en werd verliefd op de V-Neck Tank 02/2017 #106A van Burda. Al twijfelde ik nog om eraan te beginnen, want het leek mij nogal een moeilijk patroon, terwijl ik nog nooit met zijde gewerkt had…
Mijn drempelvrees bleek terecht. Al bij het knippen merkte ik dat de stof fel verschoof en rafelde. Spelden en naalden lieten gaatjes achter, en ondanks het feit dat ik een microtexnaald gebruikte, had mijn machine af en toe moeite met de stof.
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat is niet perfect, maar ik ben wel fier op mijn doorzettingsvermogen in dit project. Jammer genoeg vindt mijn ventje het maar niets… Geen idee dus, of ik het vaak zal dragen.
In mijn trip down memory lane besefte ik ineens, dat ik van kleins af aan, en van zodra ik er zelf iets over te zeggen had, hakken droeg. Niet zo hoog als nu natuurlijk, maar jullie zullen het met deze moeten doen… al zouden mijn ouders in die tijd toch eens gefronst hebben, mocht ik zo naar school gegaan zijn!
Wat denk je, ben ik geslaagd in de uitdaging?
Tot snel, Lieve
PS: Voor de foto’s combineerde ik het blauw-witte uniform van de Visitatie met Don Bosco als locatie. Ik vond het super dat ik daar foto’s mocht nemen, want het was zeker 10 jaar geleden sinds ik daar een voet binnen zette.
Bedankt aan Peter, voor de toelating, en aan Michael Moors voor de -alweer- superleuke foto’s!
Een tijdje geleden stuurde Daniëlle uit Blokzijl in Nederland me een berichtje. Ze volgt onze blog al een tijdje, is zelf volledig in de ban van het uniform, en wilde wat meer weten over ons militaire leven. Haar zoontje is namelijk helemaal gek van het leger en camouflage. Geïnspireerd door de tas die ik maakte uit het versleten uniform van mijn ventje, zette ze zelf ook de schaar in het kaki uniform van een vriend.
Het resultaat van haar harde werk is té mooi om niet met jullie te delen. Ze haalde een desert en een kaki uniform uit elkaar, en naaide een superstoere outfit voor haar stoere zoon Thijs. Zowel het shirt als de broek verknipte ze, om daarna zoveel mogelijk details te herwerken op jongensmaat. De broek maakte ze op basis van een patroon uit de Knip, en daarvoor mixte ze heel leuk beide camouflageprints.
Zie hem eens stralen, haar legergekke Thijs! Dit is een outfit, die hij nog heel trots zal dragen. Misschien komt hij wel eens langs op één van de opendeurdagen van het Belgische Leger?
En raad eens? Er ligt nog een projectje te wachten bij Daniëlle… Wij zijn alvast heel erg benieuwd!
Bedankt Daniëlle, voor je verhaal en superleuke foto’s!
Een aantal jaar geleden begon mijn ventje intensief te sporten, en verloor hij niet enkel heel wat gewicht, zijn lichaam veranderde ook van vorm. Waar hij voordien naar het werk ging in XL, volstond een M ineens. Onnodig te zeggen dat ook zijn uniform rond zijn lijf slobberde. Sindsdien lag er nog een XL hemdvest in zijn kast, als tastbare herinnering hoe het ooit was…
Het hemd was van een uitstekende kwaliteit, en het stofje lag al een tijdje naar mij te lonken. Ik voelde mij een beetje demolitian woman toen ik er uiteindelijk de schaar in zette. Knopen en zakken eraf (amaai, die hemdvesten zijn gemaakt om de eeuwigheid te doorstaan, zo goed vastgestikt!), grote stukken stof eruit knippen, naden en zomen losmaken… Uiteindelijk lag voor mij een mooi stapeltje herbruikbare stukken.
Tijdens mijn ‘zendingen’ in mijn kaki uniform, mis ik toch altijd iets. Waar steek je je kam, haarspelden, zakdoek, lippenbalsem, pilletjes tegen de hoofdpijn, gsm, sleutels, … en portefeuille? Er mogen dan zakken genoeg in ons uniform zitten, ik vind dat toch niet handig. Daarom draag ik zo vaak mogelijk mijn administratief blauw uniform, daar horen tenminste een handtas en een rugzakje bij 😊.
In het boek ‘Mijn tas’ van Elisanna en Fynn vond ik de Jozefien, een leuke draagtas met tal van mogelijkheden. Voor de buitenkant gebruikte ik een groot deel van het rugpand van de vest, en van één voorpand. De binnenkant maakte ik van een restje katoen uit Ikea, dat ik ooit eens gebruikte om een andere tas te maken. Aangezien ik geen hele lange stukken uit de vest kon knippen, koos ik voor een riem in tassenband.
Het werd een heus hindernissenparcours. Ik ontdekte onder andere, dat ik vaak maar de helft van de beschrijvingen lees en dan stappen oversla, of dingen aan elkaar stik op de verkeerde manier. Even was mijn decouvietje weer mijn beste vriend. Ik knipte een te groot stuk van de binnenrits, waardoor ik voor het binnenvak kunstgrepen moest uitvoeren, om het nog in orde te krijgen, en nadien door een hele dikke pak stof moest stikken om alles op z’n plaats te krijgen…
Lessons learned, zoals ze in het leger zeggen: lees wat er staat!
Wat vinden jullie ervan, kan ik in het vervolg in stijl het terrein op?
Tot snel,
Lieve
PS: Ik maakte trouwens een broertje van ‘mijn Jozefien’ voor Margot, in de desert camouflage die ze daar tijdens de job draagt. Wil je weten hoe zij haar cadeautje beoordeelde? Lees deze blogpost!
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat 
oit eens gebruikte om een andere tas te maken. Aangezien ik geen hele lange stukken uit de vest kon knippen, koos ik voor een riem in tassenband.
Girls in Uniform 