Ik had voor mijn avontuur in Mali ook nog wat burgerkledij nodig. Iets deftig en luchtig tegelijkertijd, mocht ik eens ergens gaan eten. Aangezien ik hier in een land werk waar de islam grotendeels wordt toegepast, moest ik nog een kleedje vinden dat een beetje zedig tot over de knie kwam en niet teveel aansloot. Geen zoektocht in de winkels voor ‘ons, naaiwonders’, dat maken we gewoon even zelf.

Ik had op de website van de stoffenwinkel Stitch and Co een schitterend stofje gevonden met pauwen en vogels. Geen idee wat ik ervan ging maken, maar ik sprong de volgende dag speciaal op de fiets om bij Els dat stofje te gaan halen. Het bleek een vloeiende viscose te zijn, met een subtiele glans, en ik vloek vandaag nog steeds dat ik er geen 4 m van heb gekocht, om er nog een blousje bij te maken.

Maar welk patroon? In La Maison Victor vond ik het patroon van Hanna. Elegant en simpel met een aansluitend lijfje en een wijder uitlopende rok. Ik prober graag een nieuw patroon uit, en deze kon wel voor een deftig Mali kleedje. Gewoon de rok een beetje verlengen tot onder de knie en we zijn weer gekleed.

Het Hannapatroon was niet zo moeilijk, maar die viscosestof heeft een eigen willetje (zoals de eigenaar, zouden sommige kwatongen beweren). Het glijdt weg, het kreukt verschrikkelijk en is veel delicater als ik had gedacht, want de stof raakt beschadigd als je iets uithaalt. Even goed nadenken voor je iets vaststikt dus…

Maar geen grote problemem om het in elkaar te zetten. Ik had vlot de meeste delen al klaar, toen ik me ervan bewust werd dat het stofje iets te doorschijnend was aan de benen, en het toch nog gevoerd moest worden. Dat geeft nog een klein beetje extra volume aan de rok, dus geen probleem.

Enkel mijn rits werkte zwaar tegen op het einde. Nadat ik haar er uiteidelijk mooi had ingezet, merkte ik dat ze er niet symmetrisch in stond. Om de muren van op te lopen!

De fotoshoot hebben Lieve en ik gedaan net voor mjn vertrek, in het mooie station van Antwerpen. We vonden er nog twee supersympathieke militairen van het 11de Bataljon Genie in Burcht, die er patrouilleerden, en het niet erg vonden om als stoere achtergrond te dienen.

Heren, nogmaals bedankt voor jullie bereidwilligheid en keep up the good work!

Ik heb in Mali al een paar keer met mijn kleedje kunnen pronken, en het is een van mijn favorieten. Als ik nog wat stof over had, had ik er misschien nog een mooie centuur bij gemaakt maar helaas, te spaarzaam gekocht.

Volgende keer ik een stofje zie, waar ik helemaal holderdebolder van ben, koop ik de hele rol. Maar intussen heb ik er wel een mooi kleedje bij.

Tot schrijfs vanuit Mali,

Margot

PS: intussen maakte Lieve er ook eentje…