Een paar weken geleden stuurde Margot ons twee dozen vol naailekkers op, vanuit het verre Mali. Omdat ze nogal lang onderweg waren, beschreef Margot gisteren hier alvast wat ze van ons verwachtte. Een heuse Afrikaanse naaichallenge!

Alsof het lot het zo bepaalde, arriveerden de langverwachte dozen een paar uur na publicatie op een bureau in Evere. Mijn ventje vertilde zich haast aan aan het gewicht. Wie verwacht ook, dat twee dozen met ‘stofjes’ zoveel wegen?

’s Avonds werd alles duidelijk… Margot heeft zich eens lekker laten gaan, en stuurde ons niet minder dan elf prachtige stoffen, waarvan sommigen zelfs vier meter lang! Ze uitpakken alleen al was een klein feestje voor mij. Er zat ook een leuk briefje bij voor de drie achtergebleven naaisters, waarin onze girl in Mali beschrijft waar de stoffen vandaan komen, hoe we ze moeten wassen, en dat ze toch graag zelf ook een stukje van die prachtige roze batik (rechts onderaan) wil krijgen.

De uitdaging? “Verdeel de stoffen onder jullie drietjes, en maak er elk twee creaties mee”. Aangezien we niet bij elkaar in de buurt wonen, verliep het keuzeproces via Messenger op Facebook. Ik had verwacht dat het een zware bevalling zou worden. Maar volgens mij is Margot helderziend, want de drie meiden maakten elk totaal verschillende keuzes. Geen catfight dus, tussen de Girls in Uniform.

Nu wachten er twee van de drie pakketjes op een nieuwe eigenares. Mijn katoentjes zitten alvast in de wasmachine, want ik kan er niet snel genoeg mee aan de slag gaan!

Verlies onze blog niet uit het oog, want de resultaten zie je de volgende maanden zeker hier verschijnen.

Kan jij raden, welk pakketje naar welke girl gaat?

Stuur ons gerust ook nog wat ideetjes, want een geschikt patroontje zoeken, is allesbehalve evident!

Tot snel,
Lieve